“Benim için öyle Beş (varlık) var ki,
yangınım ben onlara…
vebâ âteşi gibi olan ateşimi
onlarla söndürürüm
ve onlarla dindiririm:
Mustafa, Mürteza, onların iki çocuğu ve Fâtıma…”
10 MUHARREM
Mah ı Muharrem
Alem Kerbela
Gün Aşura’ da
Ben Hüseyin İmam Hüseyin!
Soyum Ehli Beyt Muhammed Mustafa
Atam Ali El Murteza Aslandır iki cihanda
Anam Hem Betül Hem Azra Fatma ül Zehra
Kardeşim Ashab’ ın Zümrütü Hasan
Musallatım Musibetim Yezid
10 Muharrem’de başım düştü Kerbela’ ya yetmiş iki canla
Bir damla suya nasipsiz,
Yalnız susuz kalan dudaklara dökülen Kızıl Kevser şarabıyla,
Doğumumda haberdardır Atam Şehadetimden, Kara Kerbela’dan, İblis’ten
Ölümümden Ahirden Batından Kızıl sancaktan Habir Olan bilir adımı
Ben Hüseyin İmam Hüseyin!
10 Muharrem’de başım düştü Kerbela’ ya yetmiş iki canla
Lâkin İblis ile Yezid hiç bilmeyecek Hüseyin ile Ashabı Gamdan ne Hacet!
Sadıktır başımız
Perişansak sırdır bize kederimiz dar’ımız
Biz ki Beladan da hoşnut değilsek Aşık değiliz baş kesmeyiz!
Ben Hüseyin İmam Hüseyin!
Bir defa yalan söylemedim
Bir defa yoldan dönmedim
Bir defa fitneye eğilmedim
O yüzdendir bir defa zalim olana, zalimden yana olana mühürlüdür menzilim
Adım Masumlarla anılır
Firavunların, Katillerin, İblislerin yanında
Ben Hüseyin İmam Hüseyin
Kıyamete kadar Ahım
Şanım Kızıl Başım
yürür gökte yerde turnalarda,
Gök ile Yer ve Kara Kerbela bilsin ki
Kırık değildir gönlüm
Cihanın Varıdır, Hakk
Hakk’a Son Kurbanım,
Göğün Mabetlerine and olsun,
Cibril Şahid olsun ki,
Dünya Kerbela Meydan Kerbela
Niyazımız Dünya içindir,
Baş bizim Sancak bizim Maşuk bizim Can’ımız
Can ile hoşnut olan canan bizdendir!
