Affetmek özgürlüktür, affettikçe bir kelebek gibi hafifliyorsun, yüreğindeki o sızı, o kan pıhtısı su damlasına dönüşüp içini, organlarını, beynini temizliyor.
Kendimi bildim bileli özgürdüm. Dik başlı, ele avuca sığmayan, bildiğini okuyan, doğrusundan vazgeçmeyen o çocuk ve bugünkü ben halen aynıyız.
Özgürlüğümü elimden alamadığı için, çareyi beni hırpalamakta bulan güzel annem, seni yürekten affediyorum. Bana yaşattıklarınla, bugün cesur, asla doğusundan vazgeçmeyen, dimdik, sevgi dolu, aydın bir kadın oldum.
Saçlarımı hiç okşamayan, gururundan bir kere bile kızım demeyen, bir kere sarılmayan babam, seni canı gönülden affediyorum. Bana yaşattığın bir erkek sevgisizliği yüzünden, hayatıma aldığım insanlarda o sevgiyi aradım, her şeyimi feda ettim tek bir sevgi kelimesine. Sonra fark ettim ki en güzel sevgi benim içimde, varlığımda, kadınlığımda, anneliğimde, insanlığımda, beni bu günlere hazırladığın, en çok kendimi sevmem gerektiğini öğrettiğin için sana da teşekkür ederim.
Çocukluğum, içimdeki yaralı çocuk en çok senden af diliyorum. Lütfen beni affet, seni ihmal ettiğim için, yalnız bıraktığım için, beni bugünlere tek başına taşıdığın için beni affet. Artık yanımdasın, yanındayım, biriz ve çok güçlüyüz, beraber yürüyeceğimiz çok güzel yollar var. Senin hayallerin var ve biz bunu beraber gerçeğe dönüştüreceğiz. Hoş geldin bugün ki Ben’e Küçük Çocuk.
Ve
Kendimi affediyorum.
Gereksiz insanların gereksiz yüklerini taşıttığım için, omuzlarımdan af diliyorum.
Konuşması gereken yerlerde susturduğum için, dilimden af diliyorum.
Beş para etmez insanların kırmasına izin verdiğim için, kalbimden af diliyorum.
Ve biliyorum ki canımı acıtan her şey, her insan, her olay benim gelişimim içindi. Yine de gelişimim için daha kolay yollar varken bu zor yolu seçip, bedenimi, ruhumu incittiğim için kendimden af diliyorum. Ben beni çokkkkk seviyorum.
