Yazarken, konuşurken, yaşarken kendimden dileğim; kendimi aradan çıkarmak ve hayatın akışıyla bir nabız yaşamak; sevgi üreten ve veren olmaktan da geçip sevgiden başka her şeyden soyunup arınmak. Sevgi benden ifadesini bulsun, kendini benden türetsin ve “ben” gölge etmeyeyim yeter. Meselem, hayatta sevginin olmadığı boşluğu sevgiyle doldurmak değil – bu saçma bir girişim olurdu – meselem; yaşayan yegâne şeyin; sevginin, bizatihi kendi bilinci olmak.
Ben; o efsanevi, ışıklar saçan, harikulade şehri, vazgeçmeksizin aramış kaşifim. Aradıkça anlamış bulundum ki, o her gün kendisinden yeni güzellikler yaratan, keşfedilesi, görülesi şehir de zaten benim. Bulduğum da aradığım da her an değişiyor. İşte tam da bu yüzden; sonsuz bir arayış, sonsuz bir oluş, sonsuz bir bekleniş ve sonsuz bir kaybediş benimkisi. Ya da tam da bu yüzden belki; sonsuz bir boşluk ve sonsuz bir sessizlik hepsi.
Yazarımıza ait tüm yazılar;
Ali Karakuş
-
Mükemmeliyetçi iseniz
Eğer mükemmeliyetçi iseniz öncelikle kendinizi son...
-
Kapı
Alma - verme dengesi çok bozulduğunda - yani hep v...
-
Endişeyi takıntıya dönüştürmemek için
Hepimiz bazen geleceğe dair bugünden gerçek mi değ...
-
Bayram
Bayram; tazelenen, güzelleşen, yenilenen ve olgunl...
-
Sana Güven(m)iyorum
Sana Güvenmiyorum Sana elbette hiç güvenmiyorum. S...
-
Mızmızlanma
Hayatta yol almak için eylem, çaba, irade, öz-disi...
-
Yavaşla
Her şey böyle mi olacaktı? Her şey için bu virüs i...
-
Dua ve İnsan
Her şeyden önce sevdiğine yönelmek ve kimi sevdiği...
-
Yaşam her arzuya kucak açar
İhtiyacım olandan fazlasını arzulamak, "beni" açgö...
-
Hep Var Olan
Dün ya da zamanın bir noktasında var olmuş herhang...
-
Yol’u fark et
Çokça zaman hazır olmadığımız şeylere heves eder y...
-
Hayatın Tokadı
Koşullanmışlık, hayatın duvarlarına çarpması kaçın...