Bilinci henüz bizim kadar yükselmemiş olanların konuşmaları bize eski tadı vermemeye başlar.
Kendimiz gibi olan insanları arar ve onlarla bir şekilde karşılaşmaya yeni dostluklar oluşturmaya başlarız.
Bize söylenen şeyleri olduğu gibi doğru kabul etmek yerine sorgulamaya başlarız.
Korkularımız azalır.
Eskiden zoraki yaptığımız şeyleri artık yapmaya mecbur hissetmeyiz.
Kendimizi çok daha rahat ifade etmeye başlarız.
İstemediğimiz şeylere rahatça “Hayır” diyebiliriz.
Tek başımıza kalmaktan keyif almaya başlarız.
Hayatı gerçekten yaşamak istediğimiz gibi yaşayıp yaşamadığımızı sorgulamaya başlarız.
Olumsuzluklar bizi eskisi kadar üzmez olur.
Kötü giden şeylere dertlenmek yerine çözüm bulmaya odaklı oluruz.
Etrafta sıkıntı veren şeyler bizi etkilemez.
Gelecek için kaygılanmayız.
Başımıza kötü bir şey geldiğinde eskiden olduğu kadar üzülmeyiz.
Birisi bize hakaret ettiğinde, bağırdığında etkilenmez ve aynı şekilde tepki verme ihtiyacı duymayız.
Birisi bizi haksız yere suçladığında kendimizi savunma ihtiyacı
duymayız.
İltifatlar da bizi eskisi gibi etkilemez.
Onaylanma ve takdir edilme ihtiyacı hissetmeyiz.
Birilerine bir şeyleri ispat etme isteğimiz ve çabamız biter.
Bizi rahatsız eden zihin konuşmaları gitgide azalır ve zor duyulur hale gelir.
Öfke ya da üzüntü gibi duygular ara sıra gelir ama bizim üzerimizdeki etkileri dakikalar içinde geçer üzerimize yapışmaz ve bizi günlerce rahatsız edemezler.
Diğer insanların zenginliğini kıskanmayız.
İnsanların bizim hakkımızda ne düşüneceklerini umursamayız.
İnsanları kategorilere ayırmayız ve herkese aynı davranırız.
İnsanları eleştirmeyi, kınamayı, yargılamayı bırakırız.
Yapılan hataları çok çabuk affederiz.
Dışarıda ne olursa olsun içimizde sebepsiz bir sevinç olur.
Her yerde ve herkesin yanında kendimiz gibi oluruz.
Herkesin içinde aynı Öz’ün parçası olduğunu fark etmeye başlarız.
Dünya bir oyun alanı gibi gelmeye başlar.
İçimizde sürekli hissettiğimiz huzuru kimse bozamaz.
Herkesin bilincinin en kısa zamanda yükselmesi dileğiyle…
