Benimle gel, kaçalım buralardan, başka türlü bir hayat mümkün, buradan uzak, herkesten, her şeyden uzak, bir mavinin kıyısında, güneş battığında uyumak, güneş doğduğunda uyanmak mümkün, bunlar, bütün bunlar, şu elindeki teknoloji, etraftaki bu gürültü, gecenin bile susturamadığı sesler, hepsi birer virüs, vücudumuz, beynimiz, kalbimiz ellerinde, sevmek mümkün karşılık beklemeden, mümkün sevmek günlerce yüzünü görmeden, aynı yağmurun, aynı gökyüzünün altındayız hepimiz…
Yargılamak, kırmak, dökmek, eskiye yapışıp kalmak, geçmiş dosyaları kapatmamak, egomuzun uşağı, esiri, kölesi olmak da mümkün, onlardan, şunlardan ve bunlardan üstün olduğumuzu düşünmek de mümkün, bir kedinin boncuk boncuk bakan masmavi gözlerine bakıp ağlamak, onu koklayıp öpmek, bağrına basmak da mümkün, her şeyi bildiğini sanmak, tek doğrunun kendimizinki olduğuna inanmak da mümkün, doğru veya yanlış diye bir şeyin olmadığını kabullenmek de, egomuzu öldürmek de, herkesin, her şeyin bir olduğunu, ondan başka teklik olmadığını kabul etmek, çok boyutlu paralel evrenlerin bir parçası, bir sicimin sarmallarından bir kolu olduğumuzun, bir rüyada olduğumuzun ve kaçınılmaz sonun ne zaman geleceğini bilmediğimizin farkında olmak, yeniden hissetmek veya öfke içinde karanlık sularda yaşamak, o karanlığın bizi nasıl da sinsice tükettiğini fark etmemek, cinselliği sevgiyle takas etmek, mümkün ya bunların hepsi; kurtuluş içimizde, elimizde…
Çaresizliği aşılıyorlar, sevgisizliği, hırsı, kötülüğün her zaman kazanacağını; uyanmak lazım daha geç olmada, başkalarını da uyanmaya davet edip daha fazlasını beklemeden, sen bana bunu yaptın, ben kerizim nasıl olsa, geçir dur, diye düşünmeden, kibir tuzağına düşmeden, başkalarını aşağılamadan mümkün yaşamak…
Tut elimden kaçalım buralardan. Bir mavinin kıyısında, derme çatma bir çatı altında, yetinmeyi öğrenmeli temel ihtiyaçlarla; ihtiyacın yok sigorta poliçelerine, ek teminatlar, korku içinde yaşamaya, büyümeyi, içindeki çocuğu öldürmek, maceracı ruhunu gömmek, hisse senetlerinin fiyat değişimleri, döviz kurları arasında bir ömür geçirmek, daha lüks bir ev, her yıl daha yeni bir otomobil almak zannedenlere inat yaşayabiliriz sakin, sessiz ve huzur içinde…
Sevginin en son aşaması birlikte hiçbir şey konuşmadan oturabilmek ve bundan keyif almaktır; inanırsak, yeterince inanırsak, o aşamaya gelebiliriz her birimiz, tek ihtiyacımız inanmak, fanatikliği bırakmak, kendimize ve Ona inanmak, bire, birliğe inanmak…
Daha iyi, daha güzel, daha yaşanabilir bir dünyayı mümkün kılmak elimizde…
Gel benimle, kaçalım buralardan. Anlamıyorlar bizi; anlamayacaklar da! İnanmıyorlar sana, bana, bize ve bire! Hiçbir şey yok oradan ötede…
