Zihnin bildiklerinden, sana içinden çıkılamayacak bir hapishane yapıyor ve aynı zihin, sana o hapishaneden çıkmak zorunda olduğunu, çabalaman gerektiğini, ama asla çıkamayacağını, bunun için suçlu ya da yetersiz olduğunu, başkaları olduğunu ve onların çıkabildiklerini ve daha bir sürü aptal saptal şey söylüyor…
Hatta zihnin sana, sınırlılık içine hapsedilmiş bir sınırsızlık olduğunu ve burada bu sınırlılığa mecbur bir zavallı olduğunu söylüyor. Sınırlılık haline isyan eden, yaralanmış, incitilmiş ve bunu kabullenemeyen bir zavallı… Buradan; bu eksik, hatalı, kötü Dünyadan yuvana kaçman gerektiğini söylüyor.
Oysa;
Belki buradasın çünkü bildiğin gibi değildir.
Belki buradasın çünkü geçmişini temizliyor ve kendine borcunu ödüyorsun.
Belki buradasın çünkü istemediğin bir yerde olmayı, mecburiyet duygusunu tatmayı ve aşmayı öğreniyorsun.
Belki buradasın çünkü incinmişliğinden çıkıp incinmişlere yol olacaksın.
Belki buradasın çünkü beklenmedik güzellikler onları beklemezken seni bulurlar.
Belki buradasın çünkü burası ‘senin Dünyan’ ve içinde reddettiğin parçalarını temsil ediyor.
Belki buradasın çünkü eksiğini tamama erdiriyorsun.
Belki buradasın çünkü kendine yönelen bir şefkati daha derin bir anlayışla var etmeyi ve paylaşmayı öğreniyorsun…
Belki buradasın çünkü bilmediğin ihtimallere açık olmayı deneyimliyorsun.
Belki buradasın çünkü tek bir ihtimal yok.
Belki de sadece buradasın – hepsi o…
Burayı sevemeyişin buradaki kendini sevemeyişinden başka bir şey değil bana sorarsan.
