Yaşadığımız toplumda ve aile büyüklerimiz tarafından sık sık duyduğumuz “babana bile güvenme”, “Ağzında bal olan arının bile poposunda iğnesi var” sözleriyle başkalarına karşı güven duyabilmemiz mümkün mü diye hep düşünmüşümdür. Kız çocuklarının küçük yaşlardan itibaren özellikle yabancı erkeklere karşı temkinli olması öğretilmiştir. Sürekli olarak başkalarına güvenme telkini almıştır bilinçaltımız. Yetişkin yaşlara geldiğimizde aldığımız bu telkinler sonucu kimseye güvenmemeyi ve temkinli olmayı öğrendik.
Eğer biz karşımızdaki kişilere güvenemezsek, her zaman temkinli olmaya odaklı olursak ne tür insanları kendimize çekeriz? Elbette bilinçaltımızdaki “kimseye güvenme”’yi doğrulayacak kişileri…
Bütün ilişkiler güven ile yürüyebilir. Karşınızdaki kişiye güven duymazsanız sürekli hafiyelik yapmaya, araştırmaya başlarsınız. Bu oldukça yorucu bir durum. Evrensel yasalarda “benzer benzeri çeker” sözünü çoğunuz duymuşsunuzdur. Öyleyse siz güven olursanız, güvenmeyeceğiniz kimse olamaz. Siz, her zaman sizinle karşılaşırsınız. Ya başkasını yargılayan siz olarak, ya da kendini kabul edemeyen siz olarak…
Güvensizlik sadece duygusal olarak harap edici değildir, fiziksel olarak da bedeninizi etkileyerek, bir takım rahatsızlıklar oluşmasına sebep olabilir. Özellikle güven ve güvensizlik düşünceleriyle etkilenen kök çakranın dengeli çalışması için dünyaya güven duymamız gerekmektedir. Kendimizi güvende hissettiğimizde kök salmaya başlarız. Güvende hissetmediğimiz de ise her şeyi tutmaya başlarız. Elimizdekini bırakmak istemeyiz ve sadece alma eğiliminde oluruz.
Güvensiz değil, Güven’Siz Ol’un…
Sevgiler,
