Kadim geçmişten gelip ebediyete yolculukta olan değil misin? Biliyorum bugünlere kolay gelmedin. Kimi zaman kararlılıkla yürüdün. Kimi zaman da düştün. Yaşam sahnesinde varoluş vaatlerinle pes etmedin ve yeniden ayağa kalktın her seferinde. Bilinmeyenine yürüdün, yürüdün ve yine yürüdün. Yılmadan nice yolları aşıp, bugünlere deneyimlerinle ve öğrendiklerinle geldin. Zihninde, ruhunda ve kalbinde kim bilir neler biriktirdin. Hatırla! Ey yolcu sen kimsin?
Deneyimlerin sana neler öğretti bir düşün. Öğrendiklerinle özgürleştin mi kendinden ve zihninden? Kabullenebildin mi tüm seçimlerini? Vazgeçmen gerekenleri, gerektiğinde bırakabildin mi? Hazır mısın şimdi tüm bildiklerini unutmaya? Hazır mısın hakikatini görmeye? Hatırlıyor musun bu yaşamı neden seçtin? Ruhunun tüm kanayan yaralarına merhem oldu mu varlık nedenin? Dönüştürdün mü tüm saklı duygularını? Terk ettin mi benlik kalıbını? Geçtin mi ruhunun karanlık gecesinden? Uyandın mı nihayet o derin uykundan sen. Öyleyse artık zamanı…
İkilik yaratan her ne varsa terk et. Zihninin kontrolünü kararlılıkla eline al. İzin verme ki yönetmesin algını başkaları. Tüm takındığın rolleri kaldır at üzerinden. Köhnemiş tüm fikirlerden kurtul bir an evvel. Tutunduğun her ne varsa özgürleş her birinden. Geçmiş ve geleceğin döngüsünden kurtar sıkışıp kalan benliğini. Ve ardından tüm bildiklerini unut. Şimdi yeni şeyler öğrenme ve keşfetme zamanı. Gerçeğine uyanma ve hakikatini hatırlama zamanı.
Karanlık güvensizlik hissi yaratır kimilerine. Korku ve kaygıları besler sinsice. Saklar tüm gerçeklerini korku ve kaygılarıyla, karanlıkta kalan. Gücünü sıkıca tutunduğu saklı gerçekliğinden alır. Karanlık sevgiden yoksunluktur aslında. Kendi gölgesinden sakınır oysaki karanlıkta olan. Karanlığa saplanan örtmek istedikçe yalanı, bilgi aydınlatır sonsuz olan tüm yolları. Karanlığın gizlemek istediği gerçek sende saklı. Ara ve bul sende olanı. Keşfet tüm karanlık yanlarını. Hatırla unuttuğun tüm hakikatlerini. İşte o vakit başlar uyanışın sancıları. Ardından sen karanlığa inat ışığınla yürürsün ebedi!
Unutma her karanlığın ardından elbet şafak söker. Güneş her gecenin ardından yeniden doğar. Derin uykudan uyanan zihninle sen, kudretinle ayağa kalkan. Dinlersen ruhunun sesini bulursun kendi yolunu. Tutunma sakın kendinden başkasına. Bir tek kendine sığınabilirsin oysa. Bunca zaman ne biriktirdiysen ruhunda, zihninde ve kalbinde. Yaşam sahnesi onu sunuyor bak ve izle. Gör tüm olup bitenleri. Aldanma sakın ola her gördüğüne! Algıların oyun oynamasın sana. Bir an evvel bitir tüm iç hesaplaşmalarını. Savrulmadan dur ve dön kendine… Gör, düşün, sorgula, hisset ve yüzleş kendi kendinle. Ve hatırla sen kimsin?
Biz bu zamana seçerek geldik. Her birimiz bu yaşamın kadim misafirleriyiz. Varoluşun muhteşem deryasında birer damla misali karışır ruhumuz sonsuzluğa.
Zihninin oyunlarından azat olunca sen, emin ol daha cesur yürüyeceksin. Bitir kendinle olan amansız mücadeleni. Özgürleş tüm gizli korkularından. Sana söylenen bütün yalanları unut. Dinle ruhunun sesini. Cesaretle kendin ol. Yolun da, yolculuğun da senin. Zihninin perdelerini araladığında sen. Kalbinle izleyeceksin yaşam sahnesini. O vakit gerçekle yalan apaçık serilir önüne. Ve uyanmışsındır sen hakikatine.
Yaşam sahnesinde sen ve ben
Aynaya bakar misali
Bende gördüğün sende
Sende gördüğüm bende
Yoktur ayrılık ezelden ebediyete
Uyanmışsam bir kez gerçeğime
Bir ben var benden öte…
Bilirim her yol bir
Yürüyen de ben, izleyen de…
Her gördüğüne aldanma öyleyse
Elbet yanıltır senle beni
Geç ötesine ve arala tüm perdelerini
Nice güzellikler görürsün her zerresinde yaşamın
Sustur zihninin gürültüsünü
Önce kendine olsun yegâne yolculuğun
Ey sen! Uyan ruhunun karanlık gecesinden
Sus ve dinle ruhunun sesini
Sana hakikatini haykırıyor
Korkma yalnızlığından ve ilerle
Bil ki tüm kâinat seninle birlikte
Yeter ki uzat elini
O vakit açılır gizem perdeleri
Bir başkadır tüm gerçekler
Senin de benim de yolculuğum ebedi…
Şenay Zuhur
