Dünyada var olan on milyon canlı ve yüz milyonlarca bitki birbirlerine bağlılar. Her canlı yaşamak için bir diğer canlıya bağlı. Ve her canlı da var olmak için diğer bütün bitkiler ve doğa örtüsüyle iç içe… Her canlının yaşamak korkusu var, aç kalmak korkusu var, ölüm korkusu var…
Her canlı barınacak yer arıyor. Barınacağı yerin, suya ve tüketeceği gıdaya yakın olması gerekiyor. Zekaları ile dalga geçilen balıklar bile yapılan saldırılara karşı renk değiştirmek, toplu halde dolaşmak, elektrik üretmek, boya salmak vb eylemler gösteriyor, çünkü onlarda yaşama tutunuyor, onlarda yaşamak istiyor. Eğer ki denilen gibi düşünmeyen hayvanlarsa balıklar, her türlü tehlikeyi görmezden gelip ölüme giderler.
Ah insanın acımasız kandırma taktiklerini saymıyorum burada. Lakin hayvanlar aleminin kendi içindeki ekolojik dengesinde, kandırmaca yok, her şey doğal ve olan seyrinde…
Yaşamak insana değil tüm canlılara bahşedilmiş bir haktır. Enteresandır, İnsanlar, sadece insan öldürünce katil oluyor, başka bir varlığı öldürmek ya spor ya da ihtiyaç oluyor. Aslan vahşi oluyor mesela sadece karnını doyurmak için tek bir hayvan avlarken oysa insan sadece tek seferde milyonlarca tavuğu makinelerden geçirip parçalıyor. Milyonlarca balığı ağa takıp çıkartıyor ve susuz bırakıp öldürüyor. Milyonlarca hayvanın yaşadığı ormanları, tek seferde yok ediyor ve yerine binalar dikiyor. Bütün bunları yaparken bir tek şeyi gözden kaçırıyor, YAŞAYAN BİR DÜNYA VAR ONU ÖLDÜRÜYOR…
Evet, Dünya üzerinde ne varsa her şey yaşıyor, bitkisinden, böceğine, balığından, kuşuna, su damlasından, havasına kadar her şey yaşıyor ve yaşam taşıyor içinde. Lakin insan kendi EGO’larına teslim ve ÖZÜNE kör olduğu için göremiyor bunu. Ölümler hak oluyor, işgaller ise insana bahşedilmiş yaşam alanı.
Her parça SEN’sin, her parça İNSAN, her parça TANRI… Uyan ve NEFES’te Kendin(i) Bul artık. Bu evren sana bahşedilmedi SEN EVREN’e bahşedildin, O’nda Kendin(i) Bil’esin diye…
