Site icon Yuvaya Yolculuk Dergisi

İnsan oldu, İnsan olan

Merhaba,

Sensizliğin içinden seni buldun. Ben seni izledim. “Bir ben vardır benden içeri” Yunus’un dediği gibi. İşte o ben seni izledi.

Suskunluğun beni de sessizliğe boğdu. Değerli olan her şeyini bir kenara koydun. Her gün hatırlamak zorunda kaldın. Her gün ısıtmak zorunda kaldın içindeki buz tutmuşluğu. Her an elini uzatmak istedin ama ellerini hep cebinde bıraktın.

Ah ettin vah ettin aşk dedin ben sana aitim.

Aşk dedi ben ona aitim.

Kalp dedi ki ben sizi birbirinize bağlayanım. Göz dedi ki ben sizi birbirinize gösterenim

Söz dedi ki ben sizi size dillendirenim.

Sen sus oldun ben pus oldum

Söz gelmedi sesler seslenmedi.

Ah ettin ah ettik

Bil dedin bildik

Yarın ne olur yarın nerden doğar yarın nerden batar ne düşünceler ne düşler.

Sen düşünceleri bırak düşlere gel

Sen düş ol

Sen ben ol

Düşümde bana gülümseyen

Düşümde beni düşümden alan ve yükseklerde süzülen ol

Kristal gezegen beni çağırır bu sözler oradan.

Kristal olan şeffaftır

Kristal olan saflığı taşır

Şimdi saf olan zaman

Bu saflık her daim çoğalan oldu

Buradan bana benden dünyaya yayılan

İNSAN OLDU insan olan

Bu sözlerim İNSAN olana

Olmayana ise eslerim

Seslerim ise evrene

Exit mobile version