Kendinden kendine giden yol
Ne kadar zor değil mi?
Aynı zamanda o kadar güzel.
Arayış girince gönle, göz yolu arar.
Nasıl gider insan kendinden kendine.
Önce bir yolcu lazım
Kendinden emin, yola çıkmaya hazır.
Nereye niçin gittiğini bilen.
Yol önemli ama hazır bir yol yok.
Niyet, samimiyet, gayret ile attığın her adım,
Senden sana uzanan bir yolu
Güzelce inşa etmeye başlayacak.
Yol sırat köprüsü gibi
Kıldan ince kılıçtan keskin
Yolun başında ki sensin
İçinde fırtınalar esiyor ve bir ses diyor ki
Dalgalanma yeter artık durul.
Mevcut bilincin ve ondan açılan dünyası
Artık seni sıkmaya başlamış
Şimdi bak kendine, seni daraltan ne?
Hangi yüklerin altında eziliyorsun?
Sana ne dayatıldı, neyi sindiremedin?
Nelerle özdeşleştin, bağımlısı oldun?
Rollerine nasıl kendini kurban ettin?
Bunların tüm cevabı sende
Sakın seni bir başkasının keşfetmesini bekleme
Bul onları tek tek koy önüne
Bırakmaya hazır mısın kararlı mısın?
Yolun sonunda seni ne bekliyor?
Çok mistik anlamlar yükleme
Yolun diğer tarafında da OL’an sensin
Ama o sen bu sen değilsin
Yolun başındakine ne giydirdiysen
Nazlanma korkma üşenme
Tek tek soy
Kimseden de medet umma
Sen çıplak kal, kal ki
Gördüklerin OL’duğu gibi sana görünsün
İşte yolun sonunda bekleyen de
Senin soyunmuş halin
Bak yine her şey kendinden kendine
Bir daha nasıl diye sorma
Sen soyunmaya hazırlan.
