Site icon Yuvaya Yolculuk Dergisi

Şehime Gül Gözen

Şehime Gül Gözen

Orta halli bir ailenin tek çocuğu olarak, bir kıyı kasabasında geçti çocukluğum. Mutluydum. Sonra kolej, üniversite derken iş hayatı geldi. İletişim Fakültesinde Halkla ilişkiler okudum. “Okulu bitirip bir iş bul!” dediler güvenli olsun, kariyer yap, evlen çocuğun olsun. Araba al,ev al, taksit taksit borcun olsun! Ödersin, “güvencen olur”…Vaat hep mutlu olmaktı, sistem içinde “başaran” olmak …Benim hikayemde böyle olmadı. 1993 Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler bölümü mezunuyum.

Uzun yıllar büyük firmalarda Pazarlama alanında çalıştım Marka Yöneticiliği yaptım. Ya da masanın diğer tarafına geçip reklam ajansında çalıştım. Bir süre marka danışmanlığı yaptım. Bir kızım oldu. Bak orada çok mutlu oldum işte… ama uzun hikaye onu sonra anlatırım. Hep kendimleydi derdim. Hiç bir yere ait hissetmedim. Arayışım erken yaşta başlayıp hep devam etti. Ben kimim? Ne işim var şu hayatta? Nüfus cüzdanımdaki numaralarla hesap cüzdanımdakiler arasında sıkıştırılarak yaşamaya gelmiş olamam diye düşündüm.
Kendimi ararken yolda, karşıma Mevlana çıktı Budha çıktı Krishnamurti, Reiki çıktı. Yola çıkmamı sağlayan depresyon, tatminsizlik ve ait olmama hissiydi.
Hep aynı soruları sorup aynı cevapları alıp kendime “vah!”lanmaktan bıktığım bir gün Yaşam Koçluğu ile tanıştım. Hayatımda önemli milatlardan ilkidir koçluk eğitimi. İkinci milat Ayşe Nilgün Arıt ile tanışmam. İçimdeki arkakik kayıtlar, yoldaki işaretler ve kendimi bulmak için yola çıkmam beni ona götürdü dolayısıyla şamanın kozmik dünyasına adım atmış oldum.
Heybemde bir çok insanın yol hikayesi var bir de kendimin ki… “Ait olduğun yeri sonunda buldun mu?” dersen, Evet. Kozmik bir ağla birbirimize bağlı olduğumuzu kavradım. Ben bütünün bir parçasıydım bütünde benim parçam. Mutlu muyum? Mutlu olmak için ”daha fazlasına” değil paylaşmaya ihtiyacım olduğunu anladım. Almadan önce vermeye. Önüme konulan her sınırda gözbebeğime bakarak sınırsızlığımı kavramaya başladım. Eğer buradaysak ve sen bu yazdıklarımı okuyup, “böyle de özgeçmiş mi olur?” demeden okumaya devam ettiysen yol kesişecek demektir. Gerisini o zaman anlatırım

Yazarımıza ait tüm yazılar;

Exit mobile version