Horus’un Gözlerinde
Mutlakta Düzende
Ve Döngüde
Ve Yaşamda
Isis’in Peçesini Aralarken Sirius,
Göklerde…
Aynı olamayacak,
Lâkin Vecd edecek tende
Baba Güneş,
Ana Ay’dan,
iki zıttan iki başkadan ikiden doğar sureti
Bir tek Güneş koşar Ayın içine ilk tohumda Can,
İşte O Sonsuz Anda,
Kosmos bedenle ve bilinçle tezahür,
her çocuğunda
Yaradanda Ademde Havvada
Güneşin sıcağından alır
Büyük Aklında Kainatın,
Verir Ayın şefkatiyle büyütsün
Karanlığın Rahminde,
O yüzden her döngüde
Her Rüyanın ufkunda sabahların,
Şems Kamer’ e bakar
Kamer Şems’ i arar
Kamer Şems derdinde gündüzün ışığında kör
Şems celalinde gecenin sessizliğine sağır
Şems Ayn da Şın,
Kamer Kaf sanmış gökleri alemleri
Gezer yanar durur,
An ki Demdir
Deminde Devranında Kemalinde
Ayn Şın Kaf!
Dedi Kamer
Medet Seyri Kun!
Ben AynŞınKaf derim Alemler kurarım senden
Ben senden değil miyim?
Sultan sensin ben tohumun çocuğun değil miyim?
Diye seslendi Kamer
Yedi Kat Arşta
Yedi Kat Toprakta
Dilesin Pervaneler
Kanatlar Yanmalar Hikmetine
Her Kamer kavuşsun Şems’ ine
“Hurufi Rüyalar Seyrinde”
