Ben oldum olası korkardım “ben”diye başlayan kelimelerimden. Şimdi olağanca korkusuzluğumla “ben’imime” sahip çıkıyorum. Bu ben, benimle var olacak tek gerçekliğimdir. O zaman artık “Ben Ben’im” diyecek kadar ileri gidiyorum.
Neydi kopan içinden, bul o zaman onu yeniden ve yuvaya gel. O sana “ben senin parçanım” deseydi, sen onu küçümser miydin? O halde kendini onun parçası zannederek nasıl bir ayırım yapmaktasın?
Sahi yuva dedim di mi? E duyduysan zaten orada olduğun için oldu bu…
Parçadan değil bütünden geldik, bütüne gidiyoruz. Bunu fark ettiğin zaman bölünemeyeceksin. Evet’den de, hayır‘dan da korkmayacaksın. Gruplaşmayacaksın. Birleşeceksin.
Sen asıl ayrılık illüzyonun seni yutmasından kork. Şimdi kendini seçim yapacağın kelimenin titreşimine bırak. Sistemden korkma. Unutma onu da sen yarattın sorumluluğunu al ve ona göre davran.
Ne istiyorsan o olacak…
Hayırlı cümleler mi istiyorsun? Söyle o zaman:
“Ben O Ben Olanım” dediğinde her şey lal olmuştu…Korku dağları delmiş, illüzyon salınıvermişti.
