Konuya beslenme şeklimizden gireceğim çünkü ilk güdümüz bu; hayatta kalmak.
Yaptığım araştırma sonunda pek çok insanın duygusal nedenler ve dirençler yüzünden bitkisel temelli beslenme yoluna saptığını gördüm.
Farkındaysanız bu yola ‘girdiğini’ demedim, ‘saptığını’ dedim.
Çünkü sapmak bir iç ya da dış etkiyle oluşan bir eylem, girmek ise bunların hepsinden arınmış özgür irade ile yapılan bir seçimdir yani ilkinde bir zorlanım vardır; dolayısıyla da burada kararlılık ve dengeden söz edilemez.
Bu yola sapan insanlar bunu genellikle duygusal sebeplere bağlıyor; örneğin hayvanların katledilmesine dayanamadıklarına ki bu aslında bir karşı duruşun ya da direncin etkisiyle oluyor.
Elbette canlıların amaçsız katledilmesi kabul edilebilir bir durum değil; buradaki duyarlılığınızı (yoksa bu duygusallık mı?) anlıyorum ama bu kez de ortaya göz ardı ettiğimiz başka bir konu çıkıyor:
Bitkiler de canlı hatta cansız görünen her şey canlı; buna ne diyeceksiniz?
Yani bu durumda bitkileri de ‘katletmiş’ olmuyor muyuz?
Karşımızda nefes kesen bir tablo gibi duran dalındaki bir çiçeği durup dururken koparmak katliam olmuyor mu?
Ki bitkisel temelli beslenenler çiçek yemiyor; onlar meyve, sebze, tohum kök vs. yiyor yani doğanın sunduğu canlıları.
Hayvanlar da öyle değil mi yani doğanın bizi sunduğu canlılar?
Söylemek istediğim şu; bir seçim yapacaksak bunu özgür irademizle için yapmalıyız, duygusal etkilerin yarattığı kararlarla değil ancak tabii ki vicdanımız araya girmeli.
Yani bir şeye karşı durmak amacıyla olmamalı bu seçim yoksa iç çatışma yaşarsınız; bu da zaman içinde bedeninize zarar verir.
Yani sağlıklı yaşayacağım diye bitkisel temelli beslenmeye geçerek çıktığınız (yoksa saptığınız mı?) yol çöp olur.
Size ne iyi geliyorsa onu yapın ama bunu gerçek bir safiyet ve samimiyet içinde yapın; asıl o zaman duygulardan sıyrılıp duyarlı biri olursunuz.
Etoburlara da otoburlara da karşı olmayın, kendinizden yana olun; o zaman dengeli, huzurlu, mutlu, sağlıklı, uyumlu bir yaşamınız olur yoksa seçimleriniz size hayır getirmez.
Sözün özü; karşı duruş ve direnç duyguların etkisiyle oluşur, safiyet ve samimiyet ise duyarlılığı getirir.
