Zamanı gelince yavaş yavaş hepsi geçer. Eski heveslerinin yerinde yeller eser. Bu hayattan vazgeçme değil, başka bir gerçekliğe uyanıştır. Bu oyunun bitişi değil, tam tersine, asıl şimdi başlıyor olmasıdır. “Ah bir anlatabilsem” der durursun içinden bir müddet. Öyle çok paylaşmak istersin ki; frenin patlar adeta. Bazen anlatır, bazen dinler, bazen de yazarsın bir dönem. Sonra o hal de geçer. Susuşlar dostun olur. Miadı dolan oyuncaklar gibi, birer birer anlamlarını yitirirler. Sen yine de oyunun içinde kalırsın.
Ama artık; oyuna bir bAŞKA KATILIRSIN
Bazen de katılmış gibi yaparsın. Ve gün gelir; mış gibi yaptığın oyunların da süresi dolar. İçine çekilir, olanı biteni seyretmeye dalarsın. Hem kendini, hem kendin sandığını, hem alemi, hem de alem sandığını. İçine çekilmek, sana iyi gelse de kimilerine tuhaf gelebilir… Ne zaman ki kınayanların kınamasından da özgürleşirsin; işte o zaman üzerinden bir kabuk daha soyulur… Başka bir “Sen” çıkar yeniden… Anlaşılmaktan da geçen…
Bir zaman da böyle gider. O vakitte; “şu anda ki seni” olduğun gibi kucaklayanlara çekilirsin. Şart mıdır? Değildir. Olsa da olur, olmasa da. Ama olunca güzel olur. “Teklik” ne kadar dingin ve büyüleyici olursa olsun; çokluk” da bir zaman sonra çeker kendine insanı.
Hay’at canlıdır.
Hay’at diridir.
Senin yeniden üflenen nefesin misâli
Tıpkı O’nun muradı gibi; bilmek ayrı, bilinmek de ayrı güzeldir şimdi.*
Yolda olan dostlarla buluşmak, sıkıntıda olanların yüreciğine naçizane dokunuşlar yapmak, iyi gelir yeniden. Bedensel buluşmaların yerini, ruhen kucaklaşmalar alır.
Her zaman bir araya gelmesen de, “YÜREĞİNDE BİRLEŞİRSİN” hepsiyle. Artık gidecek yerin kalmaz.
Zaten bir yerlere gidesin de olmaz…
Tek kıymetli olan İNSAN‘dır şimdi..
Eskiden bayıldığın seyahatler, şimdi mekanlar arası değil, gönüller arası olur.
Üzerinde; hakikatin peşinde olan “can“lar yok ise; dünya toprağı, sana her yerde bozkır görünür.
Ne yediğinin bir önemi kalır, ne içtiğinin…
Keşif merakın, mekandan insana sıçrar…
Eğlencenin anlamı değişir, muhabbetin tadı…
Şimdi, ne kaçacak yer ararsın, ne de sığınacak bir liman…
KENDİNden bAŞKa…
*Bilmek için Alemi, bilinmek için Adem’i yarattım.” (Kudsi Hadis)
