Reddetmek hasta eder, kabul etmek ise iyileştirir. Reddetmek, insanı herhangi bir şeyi yok saymaya, görmezden gelmeye kadar götürür.
Örneğin hastalıklar; reddeden onlara yenik düşer çünkü var olan bir şeyi yok saymak, görmezden gelmek en aptalca, en bilinçsizce tavırdır.
Reddetmek bir akıl tutulmasıdır; herhangi bir şeyi görmezden gelir, ona sırt çevirirseniz o da Brutus’un Sezar‘a yaptığını gelir size yapar.
Kabul etmek aynı zamanda teslim olmaktır ancak ‘yaygın bilinçteki’ egosu yüksek insanlar bunu yenilmek gibi algılar; zihinleri onları öyle yönlendirir.
Herhangi bir şeyi reddetmek o şeye direnç göstermektir; bu insan bünyesinde el freni çekiliyken araba sürmek gibi bir etki yaratır, hasara yol açar.
Kabul etmek ise arabayı hareket ettirmeden önce el frenini indirmek gibi, hareketi kolaylaştırır ki bu metaforun hayattaki karşılığı akışa uymaktır.
Ben eskiden olur olmaz her şeye karşı çıkan, direnen biriydim; bu bana çok pahalıya patladı; midemi deldim. Evet, kendime bunu yaptım.
Bir kavanoz zeytinyağında çözünmüş kudret narından, o tatsız şeyden sabahları aç karnına bir çorba kaşığı içtim; çok şükür, kendime geldim.
O yüzden, siz siz olun, olanı kabul edin, edin ki kalan hayatınız size zehir olmasın. Bir şey daha; sadece kabul edebildiğiniz şeyleri değiştirebilirsiniz.
Reddettiğiniz her şey ise öylece kalır hatta öylece de kalmaz; etkisini artırarak başınıza bela olmaya devam eder…
