“İnsana asıl acı çektiren, kendi düşünceleridir. ”
Eckhart Tolle
Hiç düşündün mü? Düşüncelerin nereden meydana geliyor? Nasıl kayboluyor?
Düşünceler bulut gibidir, görünür ve kaybolur. Varlığını fark ettiğin günden beri, tüm düşünceler seninle kalsaydı, şu an akıl hastanesinin en gözde hastası olurdun. Yani düşünceler gelir ve gider. Kalıcı değildir. Kalıcı olan zihnine ektiğin kodlamalarındır.
Düşünceler bu kodlamalar üzerinden senin, sana ait zannettiğin, iç sesinden yorum yapmaya başlar. Örnek vermek gerekirse; işler ters gitmeye başlayınca içinden “Ben zaten hep şansızım. ” gibi konuşmalar başlar. Konuşanı kendin sanırsın halbuki o konuşan, zihnin üzerinde canlanan anılarındır.
Gördüğümüz, dokunduğumuz her şey illüzyondan ibarettir. Her şey görünür ve kaybolur. Gerçekte yaşadığımız tek zaman dilimi şu andadır. Bunu kavramak oldukça zor görünse de biraz dikkatini vermek bile pek çok düşünceden arınmana yardımcı olur.
Sakin bir zamanında biraz dikkatini düşüncelerine verirsen, zihninde sinek ordusu gibi vızır vızır seslerin dolaştığını, üstüne üstlük çekirge ordusu gibi düşüncelerin konudan konuya zıpladığını fark edeceksin.
Bu durumdan fazlasıyla sıkılıp bunu değiştirmek istersen, denemek için bir kez bile olsa beyninin içindekileri film izler gibi izle. O düşüncelere katılma, yorum yapma, sadece izle. Sanki başka birinin konuşmasını izler gibi izle. Sadece izle. Birkaç saniye sonra düşüncelerinle arana mesafe girecek ve kendini sebepsizce huzurlu hissedeceksin.
Bunu sıkça yapmanın faydası, taptaze bir enerjiyle, sevgi ve bereket kapılarının açılması olacaktır.
Hiçbir şey zor değildir, yeter ki doğru anahtarı iste.
