Çevrende cirit atan Kültürel öğretilerin herhangi biri seni uyanış yoluna sokamaz çünkü onlar sana “onu yapma, şunu yap!” der yani dualiteden (ikilik) çıkarmaz. Çıkarmadığı gibi zihnine yeni dualiteler çakar.
Bir yerde dualite varsa orada zihin vardır çünkü dualiteyi yaratan zihindir ve sen bu illetten kurtulmadan uyanamazsın.
Kültürel Öğretiler seni dünya hayatı dediğin oyunun içinde tutar; ışıltılarına kapılır, peşlerinden gidersin ancak içinde bulunduğun çıkmazdan kendini kurtarmana herhangi bir katkıları yoktur.
Öyle eğleşir durursun. Bu bir anlamda, bir lunaparka gidip hoşça vakit geçirmene benzer; o reyon senin, bu reyon benim, dolaşır durursun. Çıktıktan sonra o hoşluk anlarının etkisi geçer, “ee, ne oldu şimdi?” der, öylece kalırsın. Ardından “haydi başka lunaparklara da gideyim,” dersin; bu uğurda paranı, zamanını harcarsın ancak sonuç her seferinde aynı olur.
Şunu bil ki onlar uyandırmak için değil uyutmak için varlar; bunu kabul etsen de etmesen de sonuç değişmez ve sen tozpembe rüyalar gördüğün uykuna geri dönersin…
