Beklenti ne demek biliyor musunuz?
İlişki ağımız içerisinde olan karşımızdakinin, bizim mutlu olarak yaşamımızı sürdürebilir olmamız için, yapması gerektiğine kendimizi inandırdığımız davranışlardır. Yani kelimenin tam anlamıyla, aslında karşımızdakini bizim istediğimiz yola sokma çabasıdır.
Beklentili olduğumuzda, karşımızdakini bizim şablonlarımız ışığında acımasızca değerlendiriyoruz. Yani karşımızdakini bir tanımlama kalıbına sokmaya çalışıyoruz. Bu da yetmiyor, aslında onun kendi özünü ve gerçek yapısını kendi isteklerimiz doğrultusunda yargılıyoruz. Dahası ben en doğru, o en çok yanlıştır diyoruz. Demek oluyor ki karşımızdakini yaşayamıyoruz. Aslında aynı şeyleri sadece başkasına uygulamıyoruz. Kendimize de kalıplar dünyasında biçtiğimiz ölçütlerin dışına çıkma hakkını vermiyoruz. “Ben nasıl böyle yaparım”, “Bu bana yakışmaz diyerek”, kalıplarımızı iyice daraltıp kendimizin hareket halimizi kısıtlıyoruz.
Bir düşünün bakalım, ilişkilerinizde karşınızdakinin ne kadarını özgün haliyle kabul ediyorsunuz. Genelde ilişki partnerlerin bir diğer kişiye, aslında kendi içsel ilişki kalıplarının gerek gördüğü şeylerin tutsaklığında izin veriyor. Peki biz niye severiz veya başkalarını hayatımıza sokarız o halde. Kişileri, kendimizce koyduğunuz ve olmasının gerekli olduğunu düşündüğümüz kurallarımız içinde, konu mankeni olarak kullanmak için mi? Yoksa onları orijinal yapıları içinde, tüm hediyeleriyle yaşamak için mi? Bu sorunun önemi çok büyük. Göreceksiniz ki ilişkilerde beklentilerinizi ve olmalı dediklerinizi bıraktığınız zaman, öyle özgür bir alana ulaşırsınız ki herkes daha çok kendisi ve herkes daha çok kendi gerçekliğiyle buluşarak doğal halinde olur.
Oysaki, sevgi her zaman anlamayı tanımlamayı gerektirmez. İçimizdeki sevgiyi sunmak için, karşımızdaki her neyse veya kimse onu mutlaka anlamak zorunda değiliz. Sevgi özgür bir akıştır ve o akışın önüne herhangi bir kalıp ve istekle set çekmemiz gerekmez. Sevgi ortak noktaların oluşumunda bir paylaşım, ayrıcalıkların uç gösterdiği durumlarda gösterilmesi gereken tolerans ve birazda birbirini anlayarak yapılan karşılıklı fedakarlıktır.
Sevgi, öz olarak varoluşun ve hayatın bizzat kendisidir…
