“ Kendi karanlığının bilincinde olmak, başkalarının karanlıkları ile mücadele etmede en etkili yöntemdir.
Carl Gustav Jung.
Zamanı tek gerçek sanan insanların dünyasına,
Rüyanın Rüya Değil,
Gerçeğin Hakikat değil,
Rüyanın Rüya, Hakikatin Kadim olduğu An’a geldim öte bir yerden…
Düşün Gölgeli Sisli Muallakta olanını aldım, bırakmam kapandan…
İlk, Bilge İktomi ördü beni, Onların Rüyasına…
Ata Söğüt Ağacının Dallarından,
Siyah Atların Rüzgarlı Yelelerinden Örümceğin Sabrıyla,
Doğumdan başlayıp ölümle bitmeyen varlıkta,
Sonsuzlukta bir yerde,
Lākin Arafta, İyide, Kötüde sıkışan insana,
Düşü Kapanına Ağın merkezinde ışıktan düşmüş Kabusu takılı kalsın
Düş Kapanında “Rüya Dünya Rüya” Sabaha çıksın ışık süzülsün diye…
Sonra Tanrıların, Tanrıçaların, Toprakların, Denizlerin hikâyelerinden ördü
Yeryüzünün Kadınları, Kahineleri, Kahinleri
Büyük Kuşların, Büyük Pençelerin izleriyle…
Meşelerin, Ardıçların dallarından süslediler, renklenmiş ağlarımı…
Çemberin Merkezinden, etrafına her düğümde niyetle…
Kanatları kırılmış Gölgeye düşmüş Rüya Görenleri uyandırdım,
Kabuslarını yakaladım, tuttum, rüyayı değiştirmeyi öğrettim yolculuklarında…
Sözüm sözdür Sadece güzel rüyalar geçer öte yerden buraya…
