Ben, kadınım. Doğa gibiyim, doğanın kendisiyim. Can verir, yaratırım, besler, büyütürüm… Korurum; dev ağaçların gölgelikleri gibi..
Sıcak Yaz Güneşiyim; sarılır, ısıtırım, göz kamaştırırım, neşe, güç verir, şarkılar söyletirim, nağmelerde dolaşır, sahillere çarpan dalgaları özletirim… Martıların hiç gitmediği denizlerimde, mevsimler geçer, ben bir dalgalanır, bir sakinleşirim..
Bahar’ım… Çiçeklenir, meyveler sarkar dallarımdan, arılara seslenir, kelebeklere gülümserim. Renk renk olurum, yağmur sonrası gökkuşağında dans ederim, kırların süsü, ağaçların nefesiyim…
Soğuğuma dayanılmaz… Erimez buzlarım vardır benim, dağa dönüşen ve tepesinden baktığım buz dağlarım..
Eserim fırtınaların kanatlarında, bir şimşek çakışında kızarım, yağmur olur ağlarım, hüzünlerimi toprağa bırakır, yeniden ekerim ümitlerimi…
Kızarsam, ah bir kızarsam, volkanlar kıskanır beni, duyunca kükrememi… Yakar geçerim, bıraktığım küllere bakmadan, arkamda kalan…
Ben, Kadınım.. En çok da severim; anne, sevgili gibi… Parlarım gece karanlığında; Yıldız olur, Ay olur. Düşerim yeryüzüne, denize vururum, Yakamoz gibi… Aşık olur, aşk olur, şiirlerin şairlerine hüzün ve keder olurum..
‘Kadın’ım, Ben… Yaratımın en güzeli, en kıymetlisi…
Dünya Kadınlar Gününüz kutlu olsun…
