Buddha’nın hayat hikayesine bakıyorsunuz (bir mit değilse) 29 yaşına kadar olumsuz ve negatif hiçbir deneyimi olmamış. Kısaca bir travması yok. (Ve biliyorsunuz, bütün travmaları çocukluk döneminden alıyor insanlar.) Bu travmasız hayatın içinde kendini ve hayatın anlamını bulma çabasıyla 29 yaşından sonra yollara düşer Buddha. Keşişlerle çalışır, manastırlara kapanır, uzunca bir süre mana arayışına girer, sonra bir yerde farkındalık açığa çıkar ve Buddha olur.
Günümüzde, birçok öğreti, insanların Buddha olmasını ister ama bu insanların travmalarını, yaşamlarını ve gerçekliklerini yok saymalarını ister. Tüm deneyimler ve gerçeklikler gerçekten yok sayılabilir mi? Çok sayıda, üstad olduğunu iddia eden, eğitim veren insanla tanıştım, sohbet ettim ve eğitimlerini gözlemledim, günün sonunda onların da bu travmalardan halen özgürleşemediğini tespit ettim. Resmin bu tarafından baktığınızda, haddini aşan cümleler kurup, herkesin kendisini terk etmesi gerektiğini söylemek, önce insanlığa sonra yaşanmışlığa ve gerçekliğe aykırı gelir.
Şiddet ile büyüyen bir erkek çocuğu, değersizlik duygusu aşılanan bir kız çocuğu hayatının 29 yılını bu şiddet ve değersizlik duygusu ile geçirdikten sonra, onu alıp bir Buddha yapamazsınız. Buddha olmak için önce 29 yıl olumsuz bir deneyim yaşamamanız gerekli, ölümü görmemeniz, şiddete uğramamanız ve değersizlik duygusu ile çatışmamanız gerekir. 29 yıl açlık yaşamamanız ya da sınıf farkının farkında olmamanız gerekir. Bütün bu ütopik varoluş hikayesinde SEN, bir Buddha olmaya çalışma, KENDİN OL’maya çalış. Yaşadığın, deneyimlediğin ve içselleştirdiğin tüm duygu ve korkularınla birlikte yaşayıp onları iyileştirmeye çalış. Buddha’lık o acıların ve korkuların seni ele geçirmesine izin vermemekle başlayacak bir kavramdır.
Buddha senin yaşadığın ve deneyimlediğin hayatı deneyimleseydi, orada yaşayan diğer tüm insanlar gibi bir yaşam sürecekti belki de ya da yanına gittiği ve yol tarifi istediği keşişlere benzeyip, Himalaya dağlarında yaşamının amacını arayıp bir manastırda kaybolup gidecekti. Tıpkı, hayatının 29, 39, 49, 59 yaşını travmatik ve acılar içinde yaşayan ve Buddha’nn yaşadığı topraklara gidip halen bir Buddha olamamış diğer milyonlar gibi olacaktı belki de. Bu yüzden, Buddha olma… Kendin Ol…
Sık söylenen bir sözdür, Buddha olmak zordur, oysa zor olan Buddha’nın senin gibi olmasıdır. Deneyimler, duygular ve korkular bizim bu hayatta kim olduğumuzu belirleyen en önemli araçlarımızdır ve onları yok sayarak bir şey olmaya çalışmak, kendi varlığımıza ve benliğimize yaptığımız bir sabotajdır ve günün sonunda, benliğimiz ile birlikte bilincimiz ve bedenimizde bu yok sayılan benliklere yenilir ve başa sararız. Kendin olma izni ver kendine, her deneyimini ilahi bir sevgi ile kabul et ve yaşadığın hayatı, sevgi ile onurlandır. Gitmesi gerekenleri gönder, kalması gerekenleri bırak, yalnızlıktan korkma çünkü bir müddet sonra san tek başınalığın erdemini yaşatacaktır yalnızlık.
Kendi içinde büyü ve Buddha kavram olarak bile senin içinde yok olsun.
