Baban seni desteklemedi ve yanında olmadı mı? Annen sana koşulsuz şefkati ile kucak açmadı ve seni her durumda sarmadı mı? Ötekiler seni görmezden geldi, sana haksızlık etti, seni kullandı ve bir tarafa mı attı? Sevgisiz ve bir başına mi kaldın?
Hepsi artık değiştirilemez bir geçmişte kaldı ve sen buna rağmen onların etkisini içinden bir türlü atamıyor ve etkilerinden özgürleşemiyor musun? Bir türlü güven duymuyor, kendini ve hayatı sevemiyor ve yaşama sevincini içinde hissedemiyor musun? Hayat orada, olanca tazeliği içindeyken sen çoktan eskimiş ve artık pek bir işe yaramayan geçmişini bir türlü bırakamıyor musun?
Bir tek şeyi hatırla – hayat bitmedi. Her şey sınırsız sayıda yoldan dönüşerek ilerliyor ve hayat devam ediyor. Ve aslında hayat bitemez de. Hiç kimse, rüyasında bile, kendi ölümüne şahit olmamıştır. Hiç kimse için hayat, asla bitmemiştir. Yaşam sınırsız sayıda yoldan var olmaya ve şekilden şekle akmaya devam etmiştir ve hep devam edecektir…
O halde babanın, annenin ya da ötekilerin sende eksik bıraktığını da hayat tamamlıyor olacak. Hayat sana anne-babalık yapmaya ve seni desteklemeye devam ediyor olacak. Ne kadar düşersen düş, bir yerlerde seni tutan bir el, sana açık duran bir kucak daima var olacak. Ve ne kadar düşersen düş, daha da ötesinin olmadığı bir noktaya ulaşamayacaksın.
O halde düşmekten korkma; yenilmekten, yalnızlıktan, sevilmemekten, unutulmaktan korkma; yaşamaktan korkma. Yanlış anlamış ve hayatı boş yere kaçırmış olmaktan bile korkma – hiçbir şeyi, bir yere kaçıramazsın. Döne döne kendine akan bir yoldur hayat ve kendinden ilanihaye kaçamazsın.
