Kendini arıyorsun diyelim; ilk bakacağın yer neresi olur?
Kitaplıkta olabilir misin? Yazılan her bir sözde kendini çıkarttığın ve seni anlattığını düşündüğün paragraflar arasında mesela. Orada yok musun?
Ya dolabında hani o kadar kıyafet arasında saklanmış olabilir misin? Siyah, beyaz, gri, mor, mavi hangi renktesin hangi askıda asılı kalmışsın apansız…
Pencereden dışarı sarkmış olabilir misin? Kendinden kaçmak için dışarı atmıştın hani orada bir yerlerde görebildin mi kendini?
Dinlediğin müzikte misin yoksa? bu parça beni anlatıyor dediğin… Peki o parça bittiğinde ne yapıyorsun bitiyor musun? Yoksa başa sarıp hep seni anlatmasını mı dinliyorsun?
Kendini aramaya devam ediyor musun? Şu televizyonda dönen kliplerde, dizilerde, haberlerde misin? Renkli ve son hızla kayıp gidiyor musun resimler arasında?
Kendini KENDİNDE BULMAYI denedin mi hiç?
Sahi ne istersin? Ne bulursun kendinde?
Vicdanın yakıyor mu tenini, gözlerin ateş haline dönüşüp boğuyor mu boğazını, gülümsemen sarıyor mu tüm varlığını. Dokunabiliyor musun kendine en uzun ve en sessiz. İzleyebiliyor musun adımlarını ve senden gidenleri?
Ne kadar kendindesin farkında mısın?
Ne kadar sensin?
Ne kadar SEN’i biliyorsun.?
Sahi KİMSİN SEN?
Kimliğinde sana verilen isim ve soy isimden mi ibaretsin sadece? Yoksa annenin ve babanın bir gecelik aşk ürünü müsün?
Çok mu basitsin?
Ya da çok mu çetrefillisin?
En çok sevdiğin kişilerin toplamına eşit midir varlığın? Yoksa, seni sevdikleri kadar mıdır varlığının ağırlığı?
Sor kendine…
