Özgür iki birey, aşk ile bir araya geldiğinde kaçan da kovalayan da yoktur; çünkü aşk kadınla erkeğe oldukları gibi durabilme özgürlüğünü verir, ilgi görmek için kaçan da ilgisini göstermek ve kanıtlamak için kovalayan da yoktur. İki taraf kendini ve birbirini, oldukları haliyle kabul etmiştir, sevmiştir. Aşkı mümkün kılan da budur.
Kendisini seven insan, enerjisini kendisine yöneltmiştir, kendi kendisinin sevgi kaynağı olmuştur. Onun sevgisi, kendisi için yeterlidir. Sevgi açlığı içinde değildir. Başkasının sevgisine muhtaç değildir. Dolayısıyla karşı taraf, yalnızca kalbinden taştığı için ona sevgisini verir. Zorunluluk yoktur. Kalbinden taştığı sürece sevgisini vermeye devam edebilir. Böylelikle sevgi, içtenlikle akar. Problem, sevgi içtenlikle akamadığında başlar; zorunluluk olduğunda.
Başlangıçta kendi kendisinin ana sevgi kaynağı olan insan, ilişkiyle birlikte, karşısındaki insanı asıl sevgi kaynağı olarak görmeye başlayabilir. Öncesinde kendisine yönelttiği enerji taşarak sevgilisine akıyordu. Sevgiyi kaynağına gönderdiği için sevgisi çoğalıp taşıyordu. Sevgilisinden sevgi aldıkça, onun sevgisiyle beslendikçe, kaynağa daha az sevgi göndermeye başladı. Karşı tarafın sevgisi ona yettiği sürece, kendi kaynağını beslemedi. Artık sevgisi taşmıyor. Kendi sevgisinin yerine karşı tarafın sevgisini koyduğu için, sevgisi taşmıyor. Sevgide sevgilisine bağımlı oldu. Bu durumda sevgili, kalbinden taştığı kadarıyla ona sevgisini vermeye devam eder. Taşmadığında ise kendi sevgi kaynağını yeniden beslemek üzere sevgisini kendine yöneltir. Sevgiye muhtaç olan da sevgi ihtiyacını kendi kendine karşılamak yerine sevgilinin sevgisinin peşine düşer. Kaçan kovalanır.
Kaçan kovalanır anlayışının yaygın yorumunda, kovalanmak isteyen kaçar. Kaçma eylemi, kaybettiği veya görmek istediği ilgiyi kazanmak isteyen kişi tarafından yapılır. Odak noktası karşı tarafın ilgisidir. Bu çok büyük bir yanılgı. Aslında kaçan kişi kaçmıyor. Kaçan, kovalayanın ilgisiyle ilgilenmiyor. Kovalayan ilgisini kanıtlamak için veya kaçanı elde etmek için kovalamıyor. Gerçek bambaşka. Kaçan, kendisine yöneldiği için sevgilisinden uzaklaşıyor gibi görünüyor. Onun kendine yönelmesi, sevgilinin gözünde tehlikeli; çünkü sevgili onun sevgisine bağımlı, onun sevgisi olmadan kendini nasıl beslediğini unuttu. Sevgili, sevgi kaynağı ondan fazla uzaklaşmadan onu kovalamaya başlıyor. Kovalayarak yakalamaya çalıştığı şey sevgilisinin sevgisi. Kaçan, kendi sevgisini kendine kullanabilmek için kaçıyor; kovalayan kaçanın sevgisini kendisi için kovalıyor. Kaçanın kaçtığı için kovalandığı falan yok. Fakat, insanlık, kadınlar ve erkekler, kovalanmak için kaçıp duruyor. Kaçtığını sanan herkes aslında karşı tarafın ilgisini kovalıyor. Her seferinde bile isteye yakalanıp yine kaçıyor. Sevgilinin elde etme arzusunu, onun ilgisini kazanmak için kullandığı bir oyun oynuyor.
Birisi gerçekten kaçtığında, kovalanmak ve yakalanmak istemez. Kaçışı kendine gelebilmek içindir. Onun kaçışı, diğer kişi için de kendi içine dönme fırsatıdır, sevgide bağımlı olmaktan kurtulma fırsatıdır, kendi sevgisiyle kaynağını beslemeyi hatırlama fırsatıdır. Böylelikle her ikisi yeniden kaynaklarından beslenip taşabilir, açlık ve muhtaçlık olmadan sevgi içtenlikle akabilir.
