Sevgili çocuk, yüreğimde, beynimde, özümde, geçmişimde, geleceğimde, yaşamımın her anında varlığını sürdürmeye çalışan yaralı çocuk.
Beraber açtık bu dünyaya gözümüzü, kaç yaşındaydın terk ettiğimde, yalnız bıraktığımda seni, en son hangi acınla baş başa kaldın ben yoluma devam ederken.
Bende iyileşemedim sadece büyüdüm, ellerim, bacaklarım, bedenim büyüdü, saçlarım uzadı. Ne kadar çok şeyi başarmış olsam da bir tarafım seni bıraktığımı düşündüğüm yerde kalmış, bir dost hatırlattı.
Koy o küçük, yumuşak ellerini avuçlarıma, artık onları ısıtabilirim, bugünkü ben e kattıklarını bir bilsen.
Bugün ki güçlü kadına senin sayende kavuştum. Senin dik duruşun, bugün hayatın her döneminde, dimdik duran beni var etti.
Ölen karıncalar için, karınca mezarlığı yapmıştık. Her birinin tepesine kibrit çöpü dikmiştik, bugün karıncalar ölmesin diye, karınca yuvalarına ekmek kırıp döküyorum.
Çirkinim diye üzülüyordum ya artık üzülme, büyüdün ve çok güzel bir kadın oldun, çok güzel bir anne oldun, iyi bir insan oldun. Dünya çok değişti, daha doğrusu insanlar çok değişti güzel çocuk. Ben bütün gücümü senden aldım fakat seni bir yerlerde yalnız ve korumasız bıraktım. Anladım ki ben seninle varım, artık beraber iyileşme zamanı, beraber şifalanma zamanı.
Senden özür diliyorum okşayamadığım için saçlarını, silemediğim için göz yaşlarını, duymadığım için çığlıklarını, karanlıkta, soğukta bıraktığım için seni, ben büyürken seni de büyütemediğim için senden özür diliyorum, lütfen beni affet. Kendimden de özür diliyorum.
Koy o minik ellerini avuçlarıma, artık bir olma zamanı, sarıl bana sıkı sıkı korkma. Geçmişi sadece büyümemizde bir basamak, bir tecrübe olarak görüp yolumuza devam etme zamanı.
Yeni dünyaya hoş geldin çocuk…
