Yaşamda, sonuçlar değil süreçler değerlidir…
Keyif aldığın bir yoldaysanız mutlusunuzdur; bir yere varınca mutsuz olabilirsiniz; çünkü hep bir ötesini isteyeceksinizdir…
Huzur da mutlulukla ilişkilidir…
Çünkü yeni başlangıçlar ve sonuca odaklanış huzur kaçırır; panik ve telaş yaratır…
İdeolojiler, izmler hep bu yüzden mutsuz etmiştir insanı; hep ulaşılacak bir hedef göstermiş ama oraya nasıl ulaşabileceği konusunda kafasını karıştırmıştır onun…
Konuya sosyolojik açıdan bakacak olursak; ‘kanaat önderi‘ ya da lider denilen kişiler, size yolun sonunu gösteriyorsa, bir kitleyi, bir hedefe yönlendiriyorsa bilin ki orada toplu bir hipnoz vardır ve bu işin sonu diktatörlüğe gidebilir…
Yol yalnız yürünür; orada hırs, inat, kıskançlık, kıyaslama ve rekabet varsa o yol, yol değildir…
Gerçek bir lider, vizyon veren kişidir; misyonu size bırakıyorsa, size sadece yol gösteriyor ve motivasyon kazandırıyorsa liderdir…
Sizi zorlayarak ‘gaz veren’ lider değildir; bunu yapıyorsa onunki motivasyon değil manipülasyondur…
Bu yüzden ben diyorum ki; bir yola çıkarken birilerinden feyz alın elbette, ona lafım yok ama sonra o yolda yalnız yürüyün, sadece yürüyün ki hem mutlu hem de huzurlu olun, öyle kalın…
Burada bir parantez açayım; yazdıklarım hayat boyu yalnız kalın anlamında değil tabii; yolda karşılaştığınız kişilerin arasında içinize sinenler olursa arkadaş olun, dost olun, sevgili olun, eş olun, yeter ki onlarla sadece ‘yoldaş’ olun, birbirinizin kölesi değil…
Şunu bilin; onlar da o anda kendi yollarında yürüyordu ve bir an için aynı güzergâhta kesiştiniz…
Aranızda alış-veriş olduğu sürece birlikte yürüyebilirsiniz zaten yoksa o yol arkadaşlığı bitecektir…
Şunu da bilin; yolunuzda bunları fark ederek yürürseniz, mutluluk ve huzurunuz bir kat daha artar…
Hepinizin keyifli yolları olsun…
