Kişinin kendisini sağlıklı bir biçimde sevmesinin çok büyük bir dinsel değeri vardır.
Kendisini sevmeyen herhangi bir kişi asla ve asla başka birisini sevemeyecektir. İlk sevgi halkası esas olarak kişinin kalbinde ortaya çıkmalıdır. Şayet o sevgi önce senin için ve senin içinde ortaya çıkmamışsa başka kimse için zaten açığa çıkamaz. Çünkü herkes senden sana çok daha uzaktadır. Kendine en yakın olan sensin ve önce sevgiyi kendi içinde netleştirmen lazım.
Bu durgun bir göle taş atmak gibidir, ilk halka taşın etrafında oluşur ve sonra uzak kıyılara doğru yayılmaya devam edecektir. İlk sevgi halkası senden başlayarak senin etrafında halkalar halinde bir çember olmalıdır. Kişi kendi bedenini sevmelidir, kişi kendi ruhunu sevmelidir, kişi kendi bütünlüğünü sevmelidir. Bu doğaldır, aksi taktirde hayatta kalmak çok zor olacaktır. Bu güzeldir çünkü o sevgi seni güzelleştiren en gerçekçi olgudur.
Kendisini seven kişi zihinsel olarak hep zarif, algı ve alımlı olur. Kendisini seven kişinin, kendisini sevmeyen kişiden daha sessiz, dingin ve daha gözlemci olması, daha sakin ve sevecen olması kaçınılmazdır. Eğer evini sevmezsen onu temizleyemezsin. Eğer kendini seversen kendinin etrafında bir bahçe yaratacaksın. Kendi potansiyelini geliştirmeye çalışacaksın, içindeki her şeyi ifade etmek için ortaya çıkarmaya çalışacaksın. Eğer seversen kendi üzerine yağdıracaksın yağmurunu, kendini her yönüyle beslemeye devam edeceksin. Eğer kendini seversen daha çok şaşıracaksın, çünkü etrafında seni sevenlerin çoğalacaktır.
Hiç kimse kendisini sevmeyen kişiyi zaten sevmez. Sen kendini sevemedikten sonra başka kim senin bu derdini üstlenecek. Kendisini sevmeyen kişi tarafsız kalamaz. Oysa hayatta tarafsızlık yoktur. Kendini sevmeyen insan kendinden nefret eder, nefret etmek zorunda kalacaktır, lakin hayat nefreti tanımaz.
Hayat her zaman bir seçimdir. Eğer sevmezsen, sadece sevmeme halinin içinde kalabileceğin anlamına gelmez. Hayır, nefret edeceksin. Kendinden nefret eden kişi tahripkar hale gelir. Kendinden nefret eden kişi diğer herkesten nefret edecektir, o son derece öfkeli ve saldırgan ve sürekli olarak hiddet içerisinde olacaktır. Kendisinden nefret eden kişi nasıl diğerlerinin onu seveceğini umut edebilir ki. Onun tüm yaşamı bundan dolayı mahvolacaktır. Bu anlamıyla, kişinin kendisini sevmesi çok büyük bir dini değerdir…
