Ölüm var olan en büyük şakadır.
Ölüm hiç olmadı ve olamaz, çünkü hayat sonsuzdur. Hayat sona eremez; hayat bir süreçtir. Başlayan ve biten bir şey değildir, başlangıcı ve sonu yoktur.
Ölüm gerçek değildir, fakat gerçek görünür. Ölüme gerçeklik verilmesinin sebebi, varoluştan ayrı olunduğunun düşünülmesidir. Bu düşünce ortadan kalktı mı, ölüm de kaybolur. Çünkü insan varoluşla BİR’dir. Eğer varoluşla BİR isek nasıl ölüm olabilir?
Varoluş bizden önce buradaydı ve bizden sonra da burada olacak. İnsan sadece okyanusta bir dalgadır, dalga gelir ve gider, okyanus ise kalır.
İnsan vücudu bir cisimdir ve kaybolan, ölen odur. Lakin insandaki varlık kaybolmaz, ölmez. Cisim kaybolur ama bu cisimde var olan, ya başka cisimde ya da cisimsiz bir şekilde var olmaya devam eder…
Ölüm insan egosunun yarattığı kozmik bir şakadır. Bu yüzden doğada hiçbir hayvan, ağaç v.b. ölümden korkmaz. Yalnızca insan korkar ve bunu öyle bir sorun eder ki, tüm hayatını ona bağlar. Ölümü düşünmekten hayatı doyasıya yaşayamaz.
İnsan her daim ölümden korkar. Korkuyla hayat nasıl güzel yaşanabilir hiç düşünmez. Hayat yalnızca sevgi ile mümkündür, korkuyla değil.
Hemen şimdi varoluşla BİR olduğunuzu hissetmeye başlayın, çünkü öyleyiz. Bu yüzden gün içinde pek çok kez gözlemci ile gözlemlenen arasındaki ayrımın kaybolmasına izin verin. Mesela ağaç olun, çiçek olun, kuş olun, bulut olun, yıldız olun… Sonunda yavaş yavaş ölümün olmadığını, her şeyle BİR olduğumuzu anlayıp, korkusuz, sevgi dolu bir hayat süreceksiniz…
Aşk Ol’un ve uyanın…
Öyleyse ben neden öyle hissetmiyorum size göre daha önce yaşanmışlığın devamı olmalıyım İçimde hiç öyle bir duygu yok . Ekmadaki kurt misali dünyadaki mikroorganizmayız biz sadece