İnsan çocuğu yaşam formu içinde sürekli olarak kendisine anlam (Seçilmiş ırk, halife, üstün ırk, zeki ırk, tanrının seçtiği, özel varlık vb.) yüklemeye çalışıyor.
Fakat bunun yanında…
Bir şeylere karşı (Babaya, anneye, aileye, topluma, inanca, dine ve tanrıya) hep borçlu ve teslimiyet içinde olması gerektiği öğretiliyor hatta dayatılıyor.
Onlardan ne gelirse gelsin tamam deyip devam etmesi ve itaat etmesi gibi dayatmacı klişelerle büyütülüyor…. İnşa edilen, şekil verilen, değişime hatta dönüşüme uğratılan yeni insan modelinden de günün sonunda aydınlanma ve kendini aşması bekleniyor.
Bu absürt döngüdeki insan çocuğu ne kadar gerçek ve kendisi, cevabını verebilir misiniz? Sanırım yanıtı olmayan bir soru… Herkes şu içinde olduğu bedenin yansıması olan sureti gerçek zannediyor. Ondan çıkan her şeyi de kendisinden geldiğini düşünüyor. Amansız bir hastalıkla mücadele ettiğini hiç fark etmiyor çünkü ona öğretilen tüm bu hastalıklı süreçleri insan olmanın gerekliliği ve şartı olarak görüyor.
Her yeni döngüde bir başka farkındalığa evirilerek dönüşecek olan insanın kendisine giydirilen tüm bilgi ve kurallardan sıyrılması için kendisini defalarca diriltmesi gerekiyor. Çok zor bir yolculuk ama mümkün… Sadece neyi ne zaman atması ve ondan özgürleşmesi gerektiğini öğrenmesi gerekiyor.
Bu bana mı ait?
Bu benim gerçekliğim olabilir mi?
Bu öğretiye dahil olmasaydım ne olurdu?
Şu anda karşıt bir düşünce ya da inancın içine doğsaydım, inancım nasıl olurdu?
Bu eve ve aileye doğmasaydım hakikatim ne olurdu?
Bu bedende kadın ise erkek olsaydım, erkek ise kadın olsaydım, neyi deneyimlerdim ve o benim gerçekliğim mi olurdu?
Bu ten renginden başka bir ten rengine sahip olsaydım, kendimi nasıl betimlerdim?
Şu an yaşadığım toplumun kendisine düşman gördüğü bir başka toplumda yaşayan birey olsaydım, davranışlarım nasıl olurdu?
Sorular uzar gider… yanıtlar da sürekli bizi başlangıç noktasına taşır…
Sahi SEN kimsin?
