Hiçbir şey zamanla geçmez. Tam aksine her şey, zamana yayılır ve zamanda daha da büyür. Var olan, orada olan her şey, senin içindir ve senin onu görmeni bekler; görebilirsen kabul etmeni (onunla sulh etmeni) ve kabul edebilirsen onun orada ve öyle oluşunu sevebilmeni…
Geçsin gitsin istediğin bir şey – de ki bir dert, bir acı – bir türlü geçmediğinde, hemen geçsin diye çabalama. Geçmeyişinde sorun yok. Geçmeyenin içinde, sanki sonsuza dek geçmeyecekmiş gibi kal; geçmeyenle göz göze kal.
Hiç ses vermeden, hiçbir şey ummadan, nefes dahi almadan orada kal. Öfkenle kal, hırsınla kal, acınla kal, kederinle kal… Orada, olanca azametin ve alçakgönüllülüğünle kal ki, görülemeyen önünde eğilsin ve artık seni didikleyemesin. Tüm savaş, görülmek isteyen, bir türlü görülmediği içindir.
Hiç bitmesin hep sürsün istediğin bir şey – de ki sevgiliyle ilk buluşma ya da neşe dolu bir oyun – bir anda geçiverdiğinde, anısına tutunma. Geçiverip gidenin gidiverişinde hiçbir sorun yok. Adı özlemse özlem; geçip gidenin tarifsiz özlemi içinde kal. Geçen gidenin özlemi içinde, sanki o, bir daha sonsuza dek hiç gelmeyecekmiş gibi kal.
Hiç ses vermeden, hiçbir şey ummadan, nefes dahi almadan orada kal. Kal ki, o özlem, göz ardı edilmeden ve gözünde gereksizce büyümeden, olduğu haliyle görülsün. Orada, olanca kol kanat gerişinle, engin şefkatin ve kucaklayıcılığınla kal. Ve yine de gereken anda, sevgiyle izin verişinle kal. Kal ki, geliş de gidiş de kolay olsun; her şey kendiliğinden ve zarafetle olsun.
Zarafet, hiçbir şeyi zamana bırakmaz. Şimdi ve burada; olanca zarafetinle kal.
