Sana artık bir yetişkin olduğun ve yetişkin gibi davranman söylendi. Halbuki yaşadığın süre boyunca öğrenmeye devam edeceksin. Kendini boş yere kalıplara sokup, kendin olmaktan ya da hata yapmaktan korkma.
Mütevazilik sana erdem diye öğretildiyse de, sen boş yere eğilme. Asıl erdem, sahip olduğun yetenekleri onurlandırırken, yetersiz olduğun yerleri görebilmek ve kabul etmekten geçer. “Kendini bilmek” der buna Sokrates. Yaşamın sırları, eski insanların bildiklerinde gizlidir. Kitap okumakla adam olunmaz doğrudur; ama sen yine de oku, en azından bir şansın olur.
Öz eleştiri yapmaktan hiç vazgeçme. Dün yaptığın hatayı bugün yapmadığına eminsen ve bu konuda kendine karşı gerçekten dürüstsen, seni geçmişinle yargılayanları bal olsa kaile alma, kendini ispatlamaya çalışma.
Sevmek için sevilmeyi bekleme. Kendine duvarlar örme. Kırmaktan da, kırılmaktan da bu kadar korkma. Kalp kırıla kırıla açılır, hatırla.
Yaptığın işi sevmek için zorlama, sevdiğin işi yap. Bolluğun ve bereketin asıl sırrı orada.
“Ben onu sevmem, bunu yapmam” diyerek kendine sınırlar koyma. Her gün değişiyor, öğreniyor, gelişiyorsun. Bugünkü sen’in neyi sevdiğini anlamak için yeni şeyler denemeye devam et. Böylece kendinle olan ilişkin, her gün değişik bir yanını keşfettiğin eğlenceli bir aşk hikayesine dönüşecektir.
Herkes kendini ifade etmek ister hayatta. Ne söylediğin değil, nasıl söylediğindir mühim olan. Karşındakine saygısızlık etmediğin müddetçe sadece kendi söylediğine odaklan, karşındakinin ne anladığına değil. Çünkü herkes duyduğunu kendi kalbi kadar anlayabilir. Zorlama…
Bu hayata bir amaca ulaşmak için değil, deneyimleyerek öğrenmeye geldiğini hatırla.
Her şeyin istediğin gibi olması için bu kadar çaba sarf etme. Bırak bir şeyler dağınık kalsın. Bırak insanlar senin kalbindeki yerlerini kendileri belirlesinler. Kimseyi tutmak veya kaybetmemek için mücadele etme.
Affedici olmak demek, sana zarar verse de o insanları yakınında tutmak demek değil, aksine en uzağına koymak, bıraktığın yerde unutmak ama kalbinde ağırlığını taşımamak demek.
Sana bir gün her şeyin yoluna gireceğini söyleyenlere sakın ama sakın inanma. Hayat iyisiyle, kötüsüyle bir bütün. Mutluluğun sırrı, bütünü sevebilmekte.
Doğduğun şehre, ülkeye bu kadar sahip çıkma. Diğerleriyle kıyaslama, yerme, yüceltme, taraf olma. Sen sadece dünyaya ait ol, sadece dünyanın tarafında ol. Bütünü sevebilmeyi öğrenmenin ilk adımı dünyayı sevmek.
Korkularının üstüne git. Çünkü en büyük öğretiler orada.
Özür dilemeyen, teşekkür etmeyen, seviyorum diyemeyen, özlediğini söyleyemeyen, gönül almayı bilmeyene nazikçe yol ver. Müsaade et, o yolda önce kendini sevmeyi öğrensin. Kızma, öfkelenme de! Neticede herkesin öğrenme yolu başka.
Gerçek dostlar, hem övmeyi, hem yermeyi bilenlerdir. Övmüyorsa kıskanıyor, yermiyorsa arkandan konuşuyordur, haberin ola.
Güzelliğin dudaklarınla değil gülümseyişinle, bakımınla değil ne kadar gerçek olabildiğinle ilintili olduğunu fark et. Bacağım kalın, ellerim çirkin, oram eğri, buram yamuk diye kendi kalbini kırmak da, güçlü bacaklara, yetenekli ellere, güzel söz söylemeyi bilen dudaklara sahip olduğun için şükretmek de senin seçimin. Neyi seçtiğine dikkat et; çünkü onlar, geleceğini şekillendiren tek şey.
Taktığın mücevherin, kullandığın çantanın, bindiğin arabanın sana kazandırdığı(!) insanlara iyice bir bak, bakalım gördüklerini sevebilecek misin?
O çok hoşlandığın çocuk seni denize ittiğinde “ay aman saçım, makyajım bozuldu mu?” diye dertlenmek yerine içindeki çocuğa uyup bas o deli kahkahayı. Deli kadın sevmeyen adam da zaten ne bileyim… 🙂
Ha son olarak da en mühimi; sakın ama sakın bu söylediklerimin hiçbirini yapma 🙂 Çünkü hayatın en mucizevi yanı, sadece yaşanarak öğrenilebilir oluşudur. Sadece dinle! Çünkü yeri ve zamanı geldiğinde, tüm o dinlediklerin sana kendilerini hatırlatacaktır nasıl olsa. O yüzden sen yine tüm o yollardan geç ve kendi doğrularını kendin bul.
