Hangi mercide olursan ol, hangi şartları yaşarsan yaşa, hangi öğretiye ve bilime inanırsan inan, önceliğin onu üstün körü anlamayacaksın. Bildiğin, izahatını yaptığın bir bilgiyi gerçekten hayatında uygulayamıyorsan, kesinlikle bilmelisin ki Sen; taşımakta olduğun bilginin aslında sahip olduğunun yanılgısına kapılmışsın demek, yanlış bir belirleme olmasa gerek.
Şartlar ne olursa olsun, öncelikle kendini hiç bir zaman boşu boşuna kandırmayacaksın. İçinde bulunduğun gerçekleri tüm çıplaklığıyla anlayarak, sonu her ne olursa olsun o durumunu mutlaka kabul edeceksin. Bazen bildiklerin, başkasına aktardıkların ve büyük çabalarla bedel ödeyip emek üreterek öğrendiklerinin de sana acı verdiğine tanık olacaksın.
Bunları da bildiklerin arasında mutlaka kavrayacaksın ki onları da elbette yaşamın bir parçası olarak tecrübe edinmek için yaşayacaksın yani yaşamın artı ve eksilerini bizzat kendinden tanımış olacaksın. Bu durum demektir ki,yaşamında tanık olduğun bu örnekleri teşkil eden hususları da bilince çıkartacaksın ve önce kendinin, ne olduğunun, nelere sahip olduğunun, gücünün, yeteneklerinin, bu hayata niçin geldiğinin farkına varacaksın.
Hayatını, asla ve asla anlamsız ve gereksiz şeyler uğruna hiçbir zaman harcamayacaksın. Kalbinde yaşadığın her duyguyu da aşk sanıp, onun peşinden çöllere düşmeyeceksin. Aşkın adını ağzına almadan önce, onu önce uzun uzun düşüneceksin. Önce yüreğinle yüzleşeceksin. Sonrada Sevgiyi, Tutkuyu, Şehveti, Alışkanlığı, Çekimi, Aşkı birbirinden önemli ölçüde ayırt edeceksin. Hiç kimsenin ve hiçbir şeyin senden daha önemli olduğunu asla düşünmeyeceksin. Bedenine, ruhuna, aklına sahip çıkacaksın. Hak etmeyenin ardından hemen yas tutup, bunuda aşka bağlayıp, aşkın adını ve şanını kirletmeye yeltenmeyeceksin.
Çünkü Aşk; sevgi esas olarak hayatın kendisidir ve varoluş hiçbir şekilde yaşadıklarının sadece bir bölümü değildir, yaşadıkların ve tanıklığını yaptığın tüm olgular, varoluşun bir ve bütünündeki evrimci sürecin bütünüdür. O halde varoluş gerçekliğini bir ve bütününde mutlaka deneyimleyerek kendi gerçekliğini varoluş gerçekliğiyle pekiştirmesini yaşam pratiğinde gerçeğe dönüştüreceksin…“
