Merhaba Hayat, Harika bir yolculuğa başladığım ilk anlarını hatırlıyorum. İçten içe sessizce ağlayan bir çocuğun çığlıklarını sevgiyle okşayan bir Annenin şefkatli kucağında, söylediği ninnilerle nasılda durdurduğunu hatırlıyorum.
O çığlık hep var Hayat, Sanma ki bu bir şikâyet. Sadece anlamaya çalışıyorum. Çığlık yükseldikçe, bizi besleyen şefkate sesleniyoruz hissi oluşuyor bende. Ve sana soruyorum : Şefkate sarılmanın daha kolay bir yolunu bana gösterir misin?
Hani deriz ya, Hayat bu. Sen nasılsın Hayat?
İçimizdeki coşkunun, heyecanla koşan ayak seslerini takip ederken ayağımıza takılan adı her ne olursa olsun bir engelle ani bir duruş yaşattığın o anların anlamı nedir? Çok mu hızlı koştuk sence?
Sevgili Hayat. Seni anlamak ve seni yaşamak çok eğlenceli. Bir kare bulmaca çözer gibiyim. İşin içinden çıkamadığımda kenara bıraktığım, bulmacayı tamamladığımda ise sevinç çığlıkları ile yeni bir bulmacaya başladığım. Her an bana birçok deneyimimi hatırlatıyor.
İçim çocuk, dışım kadın; içim çocuk, dışım erkek ya da ne fark eder; içim çocuk, dışım yetişkin… Canım Hayat, bana verdiğin rollerimi en iyi ve eğlenceli şekilde yapmaya çalışıyorum. Sen de farkındasın karma karışık oluyor bazen.
Sevgili Hayat, Yola seninle başladım ve seninle devam ediyorum. Biz harika yol arkadaşıyız. Ve sen bu yolculukta en kolayı, en eğlencelisini, en neşelisini, en rahatını ve en güzelini biliyorsun. Bence zamanı geldi. Bu konuda rehberliğine başlamanı istiyorum.
Ve biliyorum yapabilirsin. Sen benim HAYATIM sın ve benim için en iyi olanı vermeye hazırsın. Ben de almaya ve kabul etmeye hazırım.
Çığlıklarımı duyduğun ve beni şevkatinle beslediğin için teşekkür ederim. İyi ki varsın ve benimlesin.
Sevgi ve Işıkla
