Çocuklarınız için endişelisiniz. Çünkü onların kendileri olmalarına izin vermediniz. Sizin yönlendirmeleriniz dışına çıkmalarına izin vermediniz. Hayatları hakkında kararlar vermelerine izin vermediniz. Siz olmadığınızda, sizin yokluğunuzda, sizin yönlendirmeleriniz ve kararlarınız olmadığında, kendi başlarına kaldıklarında, hayatlarını ne şekilde sürdüreceklerini bilemiyorsunuz. Hayatları boyunca sizin devamınız olmayı, sizin gibi olmayı sürdürürler mü bilemiyorsunuz. Onların yerinde olsanız yapacağınız şeyleri yaparlar mı bilemiyorsunuz. Çünkü bugüne kadar onlar kendileri gibi olamadı. Şimdi siz onların kendileri olmalarından doğacak belirsizliklerden korkuyorsunuz. Çünkü onların bu dünyaya kendileri olmaya geldiklerini unuttunuz. Onlardan sizin genç versiyonlarınız olmalarını beklediniz. Onları buna zorladınız. Fakat içlerindeki ses, onlara, kendileri olabilmeyi hatırlatıp duruyor.
Nasıl ki siz her şeyi kendi ailenizden gördüğünüz gibi yapmadıysanız, anne ve babanızın birer kopyası olmadıysanız, yaşadıklarınızdan kendi tecrübelerinizi edinip derslerinizi çıkardıysanız, kendi adınıza kararlar verdiyseniz, sizin çocuklarınız da kendi yollarından gidecekler.
Aile, çocuklara, hayat becerilerini kazandırmaktan ve çocuklarının kendi ruhlarının ışığıyla yollarını bulmasına destek olmaktan sorumludur. Çocuklarının kendileri olmasına izin vermeyen aileler, onlara hayat becerilerini kazandırabildiğinden şüphe duyan, çocuklarının hayat becerilerinden emin olamayan, onları sürekli olarak koruma kollama yönlendirme ve hatta yönetme ihtiyacı duyan, çocuklarının gireceği hayat mücadelelerinden korkan ailelerdir.
Çocuklarınızı hayata gerçek anlamda hazırlamak istiyorsanız, onların kendileri olmalarına izin verin. Kendi kararlarını almalarına izin verin. Hayata atılmalarına izin verin. Onlar hayatta mücadelenin de varlığı ile yüzleşirken, size ihtiyaç duyduklarında elinizi uzatmak üzere onların hayat mücadelelerinin tanığı olun. Bırakın kendilerini, neler yapabileceklerini, sınırlarını keşfetsinler ve hayata kendi kendilerini hazırlasınlar. Sizler, onların kendi kendilerine yapabildiklerini görüp hayret edin ve çocuklarınızın gerçek potansiyellerini fark edin. Onları sınamak için, hayatın zor olduğunu anlatmak için, sizin kararlarınızı ve yönlendirmelerinizi dinlemezlerse hayatın onlara zehir olacağını kanıtlamak için onları cezalandırır gibi suni zorluklar yaratıp size olan güvenlerini sarsmayın. Onları hayattaki zorluklarda kendi çözümlerini üretebilmeleri, tek başlarına çıkışı bulabilmeleri, kendilerini gerçek tecrübelerle yetiştirebilmeleri için cesaretlendirin.
Gözleyen ve gözeten olun.
Cezalandıran değil.
