Bir biçimde memnuniyetsizlik içinde olmak; hayata ve olana direnç göstermek demektir.
Olana direnç göstermek; ben biliyorum ki, mevcut olandan daha iyisi var, o yüzden de olana rıza gösteremem demektir. Bu, özünde kibirdir. Hayrı şerri, ben biliyorum demektir. Bu şuursuz tepkinin devamında, hayal kırıklığına gebe bir kontrol çabası gelecektir.
İnsan kendisini bulmadan, başkasında bulduğuyla mutlu olmayacaktır.
İnsan, olumsuz bir duygu içerisinde tepki verdiğinde; aslında, anın içinde canlı olana şahit olmak dururken, geçmişin koşullanmışlığı içinde tutuklu kalmış demektir. Zihninde oynayan eskimiş bir filmi, gerçeğin yerine yaşayan birisi, esasen yaşamıyor demektir.
Memnun mu olmak istiyorsun? Memnun olamayanı bırak ve her ne oluyorsa, olanı üzerine yapıştırmadan; “benim acılarım ve mutluluklarım” ile “diğerlerininkiler” diye ayırmadan bak.
Yolcu, her an, tüm yolculuğun merkezidir.
Yaşam senin için değildir; sen yaşam içinsin. Bunu görebilirsen şunu da görebilirsin – “yaşam ve sen, aynı şeysin.”
