Şifa kelimesi gün geçtikçe basitleştirilip dönüştürülse de özünde derin anlamlar içeren bir kelimedir.
Etimolojik incelemesi bir yana, ben şifa çalışmaları yapan biri olarak kendi “şifa” algımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Öncelikle iyi-kötü, doğru-yanlış gibi kavramlardan bahsetmek daha doğru olacaktır. Bir önceki yazımda da vurguladığım üzere bu kavramlar beşeri dediğimiz dört boyutlu evrene aittir. Ruhani ya da kuantum boyutlarda ise bu tür nitelemeler tamamen ortadan kalkacaktır. Bulunduğumuz üç boyutlu evreni baz alarak konuşursak; iyi kelimesi yüksek frekanslı titreşimleri, kötü kelimesi ise düşük frekanslı titreşimleri tanımlamada kullanılır. Yani biz “şifa” çalışmaları yaparak hayat planımızda olduğu gibi titreşimimizi yükseltiyoruz. Düşük titreşimler bizim daha yavaş ilerlememize, bazense gerilememize sebep olduğundan maddesel hayatımızda “acı” kavramını deneyimliyoruz. Acı bazı disiplinlerde akışı engeller kabul edilirken, bazı disiplinlerde ise dönüşümün bir parçası kabul edildiğinden gerekli görülür. Benim bu noktadaki içsel motivasyonum acı kavramını tanımlamamakta yatar. Yani tıpkı iyi-kötü gibi “acı” da üst mertebelerde anlamını yitirir. Yani birey olarak odak noktamız dönüşümde olmalı. Hayatımızı güzelleştirmek, acı çekmek ya da çekmemekten ziyade tekamülümüze odaklanarak şifa çalışmaları yapmalı ve bize verilen armağanlar için verdiğimiz sözleri yerine getirmeliyiz.
Sizin yolunuzun hangisinden ya da bir başka kavramsal olgudan geçip geçmediğine siz vakıf olun, ben kendimce anlatmaya devam edeyim.
Hayatımızda, bedenlenmeden önce imzaladığımız kontratta var olana doğru yürüdüğümüzde akışla birlikte hareket ederiz ve bunun getirdiği kolaylık neşe ve huzur getirir. Bazense bu amaç ve sözlerin tersi istikamette sürükleniriz. Yani hayatınızda tamamlanmış ve huzurlu hissetmeniz, akışta olmanız doğru yolda yürüdüğümüzü gösterir.
Unutulmamalıdır ki şifa hayatımıza mutluluk, aşk, bereket çekmek için değil, tekamülümüz doğrultusunda ilerlemek için gereklidir. Bu saydığım diğer şeyler ise yolda yürümenin getirdiği güzelliklerdir.
Sevgiyle, ışıkla…
Güzel bir yazı olmuş..