Umut etmeyi bırak; geleni yaşa…
Evrensel zekaya güven; olanı kabul et, ona izin ver…
İlk söylediğim sana ters geldi değil mi?
Çünkü çoğu insan gibi umudu bırakmanın hayatı bırakmak olduğunu zannediyorsun ve tutunduğun tek dalın kırılması endişe yaratıyor sende.
Ve umudu niyet etmekle karıştırıyorsun; oysa ikisi aynı şey değil.
Umut, beklenti ve şüphe içerir ki çuvallamana neden olan budur; bunu fark et.
Bir anlamda, umut bir avuntudur; kendini çaresiz zannedenlerin avuntusu…
Oysa niyet saftır; beklenti içermez ve şunu da bil ki en harika şeyler sen onları beklemeyi bıraktığında olur.
Burada söylemek istediğim bir şey daha var; bunu okuyunca konuyu daha iyi kavrayacaksın:
Umutların gerçekleşmediği zaman umutsuzluğa kapılıyorsun, değil mi? Yani kendi içinde bir ikilem yaratmış oluyorsun, bu da gerginlik ve karmaşaya neden oluyor; neye sarılacağını bilmez hale geliyorsun.
Bir de sen umudu kurguyla karıştırıyor olabilirsin.
Evet kurgu olmalıdır; burada kastettiğim aslında yaratıcı imgelemedir ve o kurguyu eyleme geçirmediğin takdirde bir işe yaramayacak, imgelemelerin çöpe gidecektir çünkü Evren sadece eylemlerine bakar ve onlara cevap verir, kurgularına değil.
Sen yapacağının en iyisini yap ve teslim ol; böylece umut ederek boşa zaman harcamamış olursun.
Gördüğün gibi, kurgu eylem, kurgu eylem; arada umuda yer yok.
Ben kendi adıma umut etmeyi bıraktım sadece niyet edip yapıyorum.
Bunu sen de yap; nasıl harika sonuçlar alacağını göreceksin…
