BEN, gözlerimi bu dünyaya açtığımda bir bahar günü, bir yanda doğa uyanırken, diğer yanda yine aynı doğa kızgınlıkla kendini yakıyormuş. Nasıl bir denge. Var olmak – vazgeçmek.
BEN, gözlerimi bu dünyaya açtığımda, evde bir yanda bayram havası varken, bir yanda birçok sıralanabilecek nedenlerle bir tepki rüzgârı esiyormuş. Nasıl bir denge. Kabul görmek – görmezden gelinmek.
BEN, farkındalıklara adım atarken seçme özgürlüğümü kullanarak ilerliyorken, bir yanda seçimlerimin onaylandığını, diğer yanda ise anlamsız bulunduğunu yaşadım. Nasıl bir denge. Özgür düşünmek – sınırlanmak.
BEN, bana sevgi, saygı, ahlak ve moral değerler öğrettirilen dünyaya gelme sırlamalarına göre küçük ya da büyük olarak tanımlanan aile bireylerimize ve çevremizdeki herkese sevgi ve saygı duymaya yönlendirildik. Bir yanda bu öğreti bize aktarılırken, aynı anda aynı kişilerin sevgi ve saygıdan çok uzak davrandıklarını yaşadım. Nasıl bir denge. Sevmeyi anlat – sevgisizliği ifade et; saygıyı anlat – saygısızlığı ifade et
BEN, kim olduğumu sormaya başladığımda, verilen tepkilerin büyüklüğü ile sessizliğimde kendimle sohbet ederken, içimden dışarıya, dışarıdan içime akan başka seslerin benimle konuşmaya çalıştığını gördüm. Kızgınlık pompalayan bir yanım içimi sıkıştırırken, sakin ol diyen başka bir yanım vardı. İki ses de benden geliyordu. Nasıl bir denge. Bir yanım öfke – Bir yanım sevgi.
BEN, güne uyandığımda güneşi, geceye vardığımda zifiri karanlıkta gökteki ayı ve yıldızları örnek aldım kendime. Aydınlıkta sıcaklık, karanlıkta bir ışık olmanın yolunu seçtim. Biliyordum ki karanlığın içinde bir aydınlık, aydınlığın içinde bir karanlık vardı ve BEN imle besleniyordu. Nasıl bir denge. Aydınlık da benim, Karanlık da.
BEN her yerde ve her bedende varlık gösterirken edindiğim kimliklerin dokunduğu enerji oldum. Kimi zaman kabulde – Kimi zaman red de. Nasıl bir denge
BEN içimdeki her BEN ile şu anki dünyamı yarattım. Bu dünya evrende bir nokta, BEN dünyada bir nokta olduğumu kabul ettim. İçimde ne varsa o yanımla buluştum ve onu yansıttım. Kimi zaman BENi, kimi zaman SENi.
BEN, tüm anlarıma baktığımda içinden geçtiğim yaşam koridorunda karanlığımı da gördüm aydınlığımı da. Güneşim beni ısıtırken gecem de yıldızların parlak ışıklarıyla aydınlatıyordu. BEN karanlık kapılarımı kapatmanın ve yeni aydınlık kapılarını açmanın muhteşem özgürlüğümü hissettim
BEN, içimdeki sese kulak verdim. Aydınlığa giden yolun güvenliği olduğu bilinciyle özgürce seçimimi yaptım.
Şimdi içimdeki tüm BENlere kabulde oldukları için teşekkür ediyorum. Mutlak gerçekte BEN derken aslında SEN diyorum.
BEN ve SEN – İKİMİZ BİR ‘ iz
Sevgi ve Işıkla – Fatoş Görce
