Fark ettim ki biten herhangi ilişkinin ardından fazla üzülmüyorum; gidenin arkasından da, ölenin arkasından da…
Arada yoklasa da hatırası, hafiften ince bir sızı ve sonra yine geçiyor. İyi ki… “Herkes gider mi, her şey biter mi?” diyor Cem Adrian. Evet, herkes gider ve her şey biter…Ölmek için doğduğumuzu unutuyoruz en başta… Misafiriz hem yaşama, dünyaya hem birbirimize…
Doğurduğumuz evlatlar misafirdir; zamanı gelince kendi yoluna gidecektir…Arkadaş, dost dediklerimiz de bir yere kadar bizimle yürüyüp gidecektir… Evlendiğimiz kişiyi de misafirdir eder, ağırlarız ki ona da ömürlük bakmak isteriz. Fakat bazen, insanlar değişir, yarenlik dediğimiz şey boyut değiştirir…Yeni yollar keşfedilir, yeni insanlarla yollar kesişir… Hayatın kendisi bir yolculuktur çünkü…Ve biz yolumuzda yürürken, hayatımıza girip gidenler olacaktır…
Gidenlerin ardından önce bir dağılırız, içimiz sıkışır, kırılıp dökülenleri toplayıp siler, ruhumuzu sakinleştirmek için hafif bir müzik açıp, penceresini aralar ve birikip gitmesi gereken duyguların gitmesine yardımcı oluruz… Oluruz, Olgunlaşırız… “Gidene güle güle, gelene hoş geldin” diyebilmenin derinliği ve iç hafifliğinin farkına varmak, rahatlatıcı ve özgürleştirici boyutuna ulaşmak başarıdır…
Gidenlerin ve bitenlerin ardından uzun uzadıya matem tutamıyorum… Çünkü zaman kaybıdır, hayat devam ediyordur ve yolum, “benim yolum” daha yürünmesi gerekiyordur… Nedenini düşününce çok gerilere gitmem gerekti; henüz 1 yaşlarıma… Küçük falan demeyin; anne karnında bile hissediyor bebek hüznü, korkuyu, sevinci…
Gidenlerin bende bıraktığı duygunun, beni hayatım boyunca etkileyeceğini ve yönlendirdiğini biraz geç anladım… Bu yüzden iki durum arasında gider gelirim; Ya ilişkiye yapışır, ilgimle boğar kişiyi kaçırırım ya da “Herkes bir şekilde gidiyor, O da gidecek” düşüncesiyle bağlanmaktan kaçar, kendimden uzaklaştırırım…
Bir de sevgi, ilgi, güven gördüğüm birini “seviyorum” yanılgısına düşerim; oysa bana gösterilen ilgiden etkilenmişimdir sadece…Bu da çocukluktan kalma, eksikliği doldurma ve güvence arayışı…
Sonuç olarak, misafir ettiğim ve beni misafir eden gönüllere teşekkür ediyorum; bana kattıkları ve benim onlara kattıklarım için…Yola devam…
