Vicdan; en büyük hazinedir…
Vicdan sessizlikte ses midir?
Vicdan en hakiki öz müdür?
Öz’de o sessizce konuşur, O taraf tutmaz… O sensiz, bensiz, sessiz; bütüncüldür…
Evrensel adaletle; Saf, yalın sadedir…
*(Bir yılda 31.530.000 saniye)
Bir saniyede 1.000 milisaniye… 1.000.000 mikrosaniye… 1.000.000.000 nanosaniye vardır…
Ve nanosaniyeleri yıllara bağlayan tek değişmez, değişimdir.
Atomdan galaksiye, evren sürekli bir değişim halindedir…
Ama biz insanlar değişimi sevmeyiz…
Onunla mücadele ederiz, değişim bizi korkutur…
Bizde durağanlık yanılsaması yaratırız…
Hareketsiz bir dünyaya inanmak isteriz…
Şu anın dünyasına…
Yinede paradoksumuz aynı kalır…
Şimdiyi kavradığımız an! Şimdi artık geride kalmıştır…
Estantanelere sarılırız….
Hayat akan fotoğraflardan oluşur, her nanosaniye bir öncekinden farklıdır…
Zaman bizi büyümeye, ayak uydurmaya zorlar…* “Touch”dizisinden alıntı…
Koza ve kelebeği anlamak…
Kozada kelebek,kelebekte koza olmak…
Kozanın kelebeğin vicdanı olmak…
Tevazu ile tüm var olana saygı duymak…
Saygı duyamayanı da anlamak…
Kozada, kelebekte, saygı duyan/duymayanla; her şeyle O’l’mak…
Sonsuz sevgiyle…
