Ve geldim işte yine seninle konuşmaya
Öncelikle Merhaba
Merhaba
Merhaba
Her merhabamda daha da yakın olurum sana , kaldırırım bu illüzyon gerçekliğinin (!) paravanlarını. Tam da hissederim her şeyinle seni tüm durgunluğun ile. Geçtim seninle bedenim ile eşiklerden şimdi ise ruhumda da hissetmek var bu geçiş sancısını. Doğum ne kadar da yakın. Kabuğumu sıyırdım attım üstümden. Tekliğe tek olmaya tam olmaya bütün olmaya koşuyorum
Ama ben sessizliğim ile koşuyorum
Sessizliğimde koşuyorum ve de onunla coşuyorum.
Ürkmedim, çekinmedim
Bilmesem de attım adımımı
Çünkü içimde bir doğru vardı aslında hep güvendeydim bunu bile bile bu öğreti ile yöneldim bana doğru gelenlere
Benimle iletişime geçenlere.
Şimdi ise sakinim
Çocukluğunu düşünsene o zaman sana söylenen her şey için bir cevabın vardı çünkü kalbini duyuyordun. Hep ona iyi tarafından bakıyordun. Her zaman şefkat gösteriyordun.
Büyüdükçe biliyorum şaşırdığın şeyler çok oldu. Teklikten gelmiştin Dualite içinde kendini tanımaya görmeye çalıştın. Şimdi ise yine tekliğe doğru gitmeye çalışıyorsun.
Biliş ile
Davranışların ile
Hareketlerin ile
Anlamaya ve içselleştirmeye çalışıyorsun.
Hatırla sadece çocukluğunu
Çocuk SEN’i hatırla.
O olsaydı ne yapardı?
