Kendi içimizdeki fırtınaları, inişleri ve çıkışları gerçek anlamda bilinmesi gerekenlerin sebep ve sonuçlarını bilmeden, başka herhangi bir kimseyi davranışlarıyla ve varılacak sonuçlarını gerçek anlamda istesek de kesinlikle tanıyamayız.
Karşımızdaki insanın veya içinde bulunduğumuz toplumun esrarını çözebilmek için, öncelikli olarak kişinin kendi içindeki esrarını çözmesi gerekecektir. İç dünyamızdaki gizli katların arkasında daha başka başka katlar gizlidir ve insan ise bir sonsuzluktur, tıpkı keşfedilmeyen evren gibi.
Kendi içimizde ne kadar derine inersek, bütün bir varoluşta o derece başkasının da derinliğini ancak o zaman kısmen kavramış oluruz. Çünkü “Öz Birdir” ve bedenimizin etrafında oluşan çeper ise çeşitlilik arz eder ve milyonlarcadır.
Genelde insanlar bedenini son derece yanlış kullanıyorlar, eğer kendi vücudumuza kötü davranıyorsak, bu bize işaret ediyor ki kendi bedenimizin sırrını bilmiyoruz ve tezelden onu anlamamız gerekir.
Oysaki sanıldığı gibi, bedenimiz yalnızca bir tenden ibaret değildir, yalnızca kemiklerden meydana gelmiş bir iskelet de değildir, yalnızca hücrelerimizde dolaşan kan değildir. O muhteşem bir organik bütünlük ve kendi gerçeğinde muhteşem bir dinamizmdir. Kişi eğer kendisine bakarken sanki başkasına bakıyormuş gibi bakıyorsa, o zaman kişi saf bilinçle bütünleşmiş olur.
Kızgınlık bulutu onu çevrelediğinde sadece izlerse ve tetikte olursa, bu sayede onunla da özdeşleşmiş olur. Her şey kişinin tanıklığını yaptığı problemlerle nasıl özdeşleşip özdeşleşmediği durumuyla ilgilidir. Bu durumu birey, kendi deneyimleriyle tecrübe edinip bir kez öğrendi mi o zaman artık bir sürü probleme sahip olunamaz ve birçok problem kişi açısından, sorun olmaktan çıkar. Çünkü anahtar aynı anahtardır ve o anahtar artık kapatılmış tüm kilitleri açabilen bir anahtar durumundadır…”
