Hayatınızın bir yerinde yaşadığınız bir şey o kadar ağır gelir ki orada kendinizi kapatırsınız. Sanki bunu hiç yaşamamışsınız, sanki o insan bu denli fütursuzca canınızı yakmaya hiç kalkışmamış, karnınız çok açken bulduğunuz kuru ekmek içinizi burkan bir sevinçle boğazınızdan geçerken hâlinizi gören biri bu hâlinizden hiç faydalanmaya kalkmamış gibi…
Bunu taşıyacak gücünüz yoktur, bu gerçekle yüzleşecek… Derinlere itersiniz. Üzerini örtersiniz. Yırtar, içine sıkıştırır ve dikersiniz. Dokunmazsınız. Dokunursanız çok acır ve ılık ılık kanlar sızmaya başlar. Bununla nasıl baş edeceğinizi bilemezsiniz. O hiç olmamış gibi davranırsınız. Morarmış derinizin üzerine sağlam bir makyaj yaparsınız. Sanki hiç acımamış gibi…
Acımıştır. Hem de çok… Hatta o kadar ki bu sefer, çığlık atabileceğiniz kadar güç de bırakmıştır. Donup kalırsınız. Bitmesini beklersiniz. Her şey gibi bu da biter diye düşünürsünüz. Sabah olur. Uyanırsınız. O gece yaşanmamış gibi… O yıldız kaymamış gibi… Kalbiniz öyle sıkışmamış, göğsünüz öyle daralmamış gibi…
Asıl zor olan bu değildir aslında. Sonrasıdır. Öyle bir düşer ki istek ve beklentileriniz, umutlarınız azalır. Artık ne olsa daha iyi ve bu daha iyi de sizin iyiniz olur. Biraz daha iyisi, çok iyiniz. Ne görseniz, gördüğünüz dağlar taşlar zannedersiniz. Önünde eğilirsiniz. O da bakar, az size çok, hah der, bu sana yeter. Fazla bile! Yetmez mi? Yeter dersiniz. Zaten siz daha fazlasını hak etmezsiniz. Hak etseydiniz bunları deneyimler miydiniz?
Değerlerinize, değerinize zorla sahip olunur. Kirlenmiş hissedersiniz. Sizin gibi birisinin hak ettiği, olsa olsa bu olur dersiniz. Daha da bir şey istemezsiniz. Ve size vermeyi değil, almayı bilenler gelir. Borç ödemek zorunda hissedersiniz. Lekeli geçmişinizin bedelini ödemek… Bunun, bunu size yapanın borcu olduğunu düşünmezsiniz.
Sizin borcunuzdur. Gaspa uğradınız. Gaspedeni sizi gasp etmek zorunda bıraktığınız için cezalandırılacaksınız.
Buzlar bir gün çözülür. Hazır hissettiğinizde… Gördüğünüz şiddetin, bundan duyulan hazzın farkına varırsınız. Olurmuş dersiniz. Yürürsünüz. Burası cehennemin çıkış kapısıdır.
Dayak yedikten sonra canı yanan çocuğa “ağlama” diyerek tekrar vuran bir döngünün içinde, artık acı yoktur. Acıyan da kalmamıştır sadece acıtan ve yanan vardır. Bu da cehennemin diğer adıdır. Kalemine sağlık dostum