Bugün iki arkadaşım uğradılar, bir yere daha gidip sonra bana geri geleceklerdi. Ben de bamyacımın oradan geçeceklerini bildiğimden gelirken bana bamya almalarını rica ettim, “Olur.” dediler.
Bamya benim için mühim mesele. Hem çok severim hem ayıklamaya vaktim yok. Marketlerdeki kocaman bamyaları da beğenmiyorum bu yüzden küçük bamyalardan evinde konserve yapan bir adamdan alıyorum; bir sokak satıcısı. Yolum o tarafa sık düşmediği için de gitmişken beş tane alıyorum. Onları tükettiğimde, boş kavanozları götürüp, beş tane daha alıyorum.
Kapıdan çıkarlarken, “Bamyacının boş kavanozları da var, onları da götürür müsünüz?” dedim. İkisi aynı anda “Depozito veriyor mu?” diye sordular. “Hayır, yalnızca işi için yeniden kullanabilsin diye.” dedim. “Boşver.” deyip gittiler. Arkalarından bakakaldım…
Aynı anda aklıma bir başka arkadaşım geldi. Kıyafetlerini çok sık kuru temizlemeciye götürüyor, bu yüzden evinde bir çok askı birikiyor, o da onları, “Bunları yeniden kullanırlar, işlerine yarar.” diyerek, toplayıp geri götürüyor.
“Boşver.” diyen arkadaşlarımdan bir tanesi, sürekli insanların kötülüğünden, herkesin çıkarcı olduğundan, herkesin yalnızca kendini düşündüğünden, kimsenin kimseye yardım etmediğinden ve hep yalnız bırakıldığından şikayet eder durur. Kendisi o bilinçte olduğu için karşısına sürekli kendi gibi insanların çıktığının farkında bile değil henüz.
Askıları geri götüren arkadaşım ise bambaşka bir dünya; bir keresinde bir otogarda, elindeki küçücük bir kağıt parçasını atmak için, ilerideki çöp kovasına gittiğini gören şöförlerden biri “Ben böyle insan görmedim!” dedi bana. “İnsanlar burada izmaritleri, çöpleri, hatta su şişelerini yerlere atıyor, arkadaşınız, ufacık kağıdı atmak için, oraya kadar yürüdü!”
Gülümsedim ve “Evet dedim, o bu dünyadan değil zaten.” O ise o sırada yaptığı hareketle çektiği dikkatin, topladığı takdirin ve kendiliğinden örnek oluşunun farkında bile değildi çünkü ona göre başka türlü bir şey yapılması tuhaftı.
Yaptığımız ya da yapmadığımız küçücük hareketler, bizim kim olduğumuzu, farkındalığımızı, bilincimizin hangi aşamada olduğunu gösteriyor ve hayatımıza giren insanlar ve yaşayacaklarımız da ona göre şekilleniyor.
Sadece kendimi ve çıkarımı düşünüyorsam henüz hiç yol alamamışım demektir.
Herkesin varoluşun bütünlüğünü hissedip ona göre yaşaması dileğiyle…
