Hayatı ve insanları kontrol etmeye çalışmak ciddi yorucu ve yıpratıcı bir çabadır ki bu anlamsız çabanın sizi hasta etmesi kaçınılmazdır…
Akan giden bir hayat var; siz neyi kontrol etmeye çalışıyorsunuz?
Tanrı bile karışmazken size ne oluyor; kendinizi ondan da mı yetkili buluyorsunuz ki bu işe kalkışıyorsunuz?
Bu nasıl bir ‘abesle iştigal’dir?
Olanı ve insanları olduğu gibi kabul edin. İzin verin, bırakın giden gitsin ki gelecek olan gelsin yoksa el freni çekili kullanılan arabadan farkınız kalmaz; önce balataları sonra da motoru yakarsınız…
Olana isyan ve lanet etmek, kontrolcü tutumunuzun işe yaramaması sonucu ortaya çıkar…
Kurban ve mağdur rolü üstlendiğinizde de olur aynısı…
Ona verdi, bana vermedi. Ona ya kulum dedi, beni acılara gark etti…
Tanrı’nın adaletsiz olduğunu zannetmekten kaynaklanan talihsiz eylemler silsilesi…
Sonra da ye tokadı enseye, otur aşağıya!
Size sunulana ve sahip olduklarınıza şükredin ve kendinizi takdir edin hatta bu kontrolcü ve isyankar tutumunuz için tövbe edin ki o tokatlar arka arkaya gelmesin…
