Bir can kardeşimin bugün yine sınava giren kuzucukları için bu sabah dökülüverdi bu yazı yüreğimden dostlar…
Tüm anne-babalara, büyükanne ve büyükbabalara, dayılara, amcalara, teyzelere, halalara gelsin:
Ama önce Füsun’un kendisine…
Hayatlarının akışının ve kendilerini gerçekleştirmelerinin sadece bu sınava bağlı olmadığını sık sık hatırlat onlara…
Hayatın sonsuz seçeneklerini bizlere “her an” sunduğunu, yeter ki gönlümüzde yatan aslanın özgürce kükremesine izin vermemizin öneminden bahset onlara daima… Diplomalardan, anahtarlardan önce, gönülden oluk oluk akan emeğin mucizelerini anlat birde annesi…
O gönülden emeğin bütün kapıları zaten açtığını…
Ve sonsuz ihtimalleri nasıl yarattığını…
“-Sınav dersen hep sınav olur bu hayat” de…
“-Oyun dersen de hep oyun”…
Neşenin ve mizah duygusunun, en zor anları bile nasıl hafiflettiğinden bahset onlara…
Gülmenin ve güldürmenin şifasını anlat mutlaka…
Örnek ol; en sıkıntılı anda hep gülecek bir şeyler bularak…
Kusur bulmayı değil, kusur örtmeyi anlat onlara …
Ve SEV onları annesi
SEV;
her sınav(oyun) sonrası DAHA çok…
Tek DAHA ları sevgi olsun kuzucuklarımızın…
Ve AŞK ile üretmek olsun, yapmaktan tad aldıklarını…
Onlara yemek yapmayı öğret, börek sarmayı, ekmek yapmayı …
Bir ağaç dikmeyi mesela…
Bir çiçeği sulayıp, büyütmeyi…
Annesiz bir yavru köpeği avutmayı…
Kanadı kırık bir kuşa yuva olmayı…
Koşulsuz şefkati öğret onlara annesi..
Ve paylaşmayı tıpkı bir dilim ekmek gibi, yeri gelince
Derdini de…
Yardım etmeyi ve yardım almayı öğret onlara…
Samimi olmayı ve güvenmeyi …
Herkesten önce insanın KENDİSİNE…
Bu hayattaki en büyük BAŞARI’nın KENDİNİ OLDUĞU GİBİ SEVMEK olduğunu öğret onlara annesi…
Yapabildikleri ve yapamadıklarıyla barışmayı…
Elinden gelenin en iyisini yapıp, sonra varoluşa güvenmeyi öğret…
Yapmaktan çok “ol”mayı öğret ona annesi…
Aşık olmak yerine aşk olmayı
Huzuru aramak yerine, huzurun kendisi olmayı…
Bilirsin sadece böyle barışır insan kendisi ve tüm dünya ile…
Farklı fikirlere, farklı seçimlere saygı duymayı, istenmedikçe kimsenin “işine” karışmamayı, yapabiliyorsa “içine” karışmayı, bir ve bütün olmayı “hatırlat” onlara annesi…
Geçmişten öğrenmeyi, geleceğe umutla bakmayı öğret birde…
Ve “AN” ile aşk yaşamayı…
