Hayatta yol almak için eylem, çaba, irade, öz-disiplin, çalışma, emek lazımdır. Bu yol ister içeriden dışarıya ister dışarıdan içeriye doğru olsun – bu böyledir; yolda isen yürüyeceksin.
İçeriden dışarıya doğru yürümek, bu hayatla oynamak ve onunla bir “şey” var etmek demektir. Dışarıdan içeriye doğru yürümek, bu hayatta var ettiğin her “şeyi” adım adım bırakmak demektir. Her iki durumda da tüm gücüyle – aşkla – yürüyen kişi, hayatla beraber yürümüş olur. O hayata, hayat da ona hizmet etmiş olur.
Hayatla birlikte yürüdükçe bir şey olacak, sen hayattan ayrılamaz olacaksın; “ben ve hayatım” diye iki şey kalmayacak.
O nokta, her şeyin aşka döndüğü ve artık bir yürüyenin kalmadığı noktadır. Bir yürüyen kalmayıncaya dek yürü. Tüm gücün, iraden, varlığınla yürü.
