Bir sabah gözlerimi açtım, bambaşka bir yerdeyim. Görünürde benim odam iken etrafta sadece duyguların yerleştiği bir boşlukta görünmezlik pelerinimin içinde, duygularımı izlerken buldum kendimi…
Gerçekten uyanmış mıydım? Yoksa rüya mıydı her şey …
Işık hologramları halka halka bir uyum içinde odanın duvarlarını kaplarken, uyumu bozan ilk duygu, çemberden koparak odanın tam ortasına düştü… Korktum. Daha önce tanışmadığım, neye benzer bilemediğim bu duygunun bende uyandırdığı his çok yabancı ve itici idi.
B: Adının KORKU olduğunu belirten bu duyguya, gitmesini söyledim.
K: Gidemem dedi.
B: Nedenini sordum.
K: Beni sen yarattın dedi.
B: Nasıl yani dedim.
K: Düşüncelerinle besledin, beni dedi.
Dura kaldım. Ben, korkuyu nasıl yaratmış olabilirim ki; tam her şey uyumla yükselirken, odamın tam ortasında yerini aldı.
Ben görünmezlik pelerinimle olanları izlerken, Korku’yu besleyen duygular sarmıştı her yanı. Şimdi tam zamanı. Önce olup biteni görmek, kabul etmekle başlayan süreci sevgiye dönüştürmek için. Kendinizi görme ve sevme zamanı. Hatırlayın; sevgi ile korku el ele olamaz. Bırakın korkunun elini sevgi serbest kalsın.
Bu kez, ışık hologramlarının halka halka birleşerek oluşturduğu sevgi bulutu sarmıştı odayı. Odanın içindeki her noktayı. Ve işte o an aydınlanma başladı.
B: Anladım. Adının SEVGİ olduğunu söyleyen duygu, aydınlığı ve özgürlüğü simgeliyordu.
Sevgi’ye hoş geldin dedim
S: Teşekkür ederim dedi SEVGİ. Ancak ben hep buradaydım. Senin dönüşümünü beklerken
ışığımı sana yöneltmiştim.
B: Neden bana kendini göstermedin dedim.
S: Gülümsedi Sevgi.
B: Neden gülüyorsun dedim.
S: Görünmezlik pelerinin ile kendini korumaya çalışırken ben de seni izliyordum, dedi.
B: Beni görebiliyor muydun?
S: Evet. Her an, her şekilde. Hangi formda olduğunun hiç önemi yok. Ben her anlamda içindeki senim. Kimi zaman duvardaki gölgen, kimi zaman içindeki kavgan ve her zaman da kalbinin gücüyüm. Sen kendini görünmez kıldığında, saklandığın yerde korku seni sarmaya başlar, endişe basamakları yükselir, cesaretin duraklar ve ben sabırla beklerim. Beklerken, sana gücünü hatırlatan küçük sürprizler sunarım. Düşünmeni ister, düşüncelerinle beslenmeni izlerim. Seçim senin, kalp gücünü sevgiyle besler ve sevgi olduğunu hatırlarsan, dilediğin an görünür, dilediğin an görünmezlik içinde olabilirsin.
Bu sensin. Mucizensin. Gözlerin açık, sendesin. Uyandığın o bambaşka yer içsel bilincindir.
Sevgi ve ışıkla mucizeler bizimle olsun.
